Ruimte maken
Zojuist had ik een coaching gesprek waarin naar voren kwam hoe veel en hoe diep we als mens kunnen worstelen. Ogenschijnlijk lijkt er allemaal niks aan de hand, maar als we dan echt stilstaan bij ons gevoel dan is dat niet makkelijk. Want we vinden daar namelijk wat van met ons hoofd.
En niet zomaar iets, want vaak keuren we ons gevoel af. We keuren het af omdat we denken dat anderen het zullen afkeuren. Omdat we denken dat het niet volgens ‘de norm’ is wat we voelen. Anderen lijken daar namelijk geen last van te hebben en er makkelijker mee om te kunnen gaan of überhaupt dat gevoel niet te ervaren.
Mag je van jezelf toch proberen om ruimte te maken voor dat gevoel wat zo naar en haast onverdraaglijk voelt? En je daarnaast realiseren dat je zelf ook wel weet dat het misschien niet nodig is en dat mensen het waarschijnlijk heus niet raar vinden? Dat dat naast elkaar mag bestaan? Kun je jezelf die ruimte gunnen? Beetje bij beetje?
