De eerste koudwaterdip in water dicht bij huis was tintelfris deze morgen! 😁
 
Belangrijker nog dan Wim Hof’s ‘mind over matter’ is denk ik het invoelen van jezelf.
 
Klopt dit, wat ik nu doe? Waarom doe ik dit? Voor wie? En waarom?
 
Hoe voelt het in mijn lichaam? Voelt dit als doorduwen? Heb ik dan de innerlijke kracht om er gewoon vanaf te zien, zonder faalgevoel?
 
Of voelt het als Ja!! Ik Leef! Dit wil ik! En ervaart je lichaam en je mind gewenning door een paar weken koud afdouchen?
 
Kun je blijven invoelen, van moment tot moment, en duiden wat er hier, nu, bij jou speelt? Kun je vriendelijk voor jezelf zijn, en niet-oordelend blijven, hoe het moment zich ook ontvouwt?
 
En kun je de innerlijke kracht en ruimte voelen, om het experiment aan te gaan? Is dit het juiste moment?
 
Ben benieuwd naar je reactie!
 
– Forien –

Vandaag is het internationale vrouwendag en daar wordt genoeg over gezegd en geschreven.

Maar wat betekent het nu eigenlijk, in deze maatschappij, ‘vrouw’ zijn?

En als we het daarover gaan hebben, wat betekent dan ‘man’ zijn?

Wat betekent het voor jou?

 

Het gaat vaak over gelijke rechten, emancipatie, gelijkheid, wat je daar ook onder verstaat.

Belangrijk, absoluut. Maar ik wil het hier graag iets kleiner houden. Bij jezelf.

 

De ‘mannelijke’ aspecten als presteren, streven en daadkracht zijn vaak te ruim vertegenwoordigd in onze maatschappij.

Als gevolg daarvan zien we al jaren flinke burn-outcijfers en vele chronische stress klachten, op allerlei gebieden, bij allerlei mensen.

Niet voor niets wordt er meer en meer gezegd en geschreven over de ‘vrouwelijke’ aspecten als verbinding en durven voelen.

 

Ieder mens heeft deze verschillende aspecten in zich, zowel de ‘mannelijke’ als de ‘vrouwelijke’.

Hoe zit dat bij jou? Merk je vooral het ‘mannelijke’ op, of meer het ‘vrouwelijke’?

Om in een gezond evenwicht te komen en te blijven heb je beide nodig.

 

Wat maakt dat je meer het ene of het andere hebt ontwikkeld in jezelf? Wanneer begon dat?

In hoeverre dient het je en in hoeverre ‘schaadt’ het je, en op welke gebieden merk je dat?

Durf je daar eerlijk naar te kijken en te zien welk gebied wel iets meer aandacht kan gebruiken?

 

Het weer durven voelen, contact maken en verbinding ervaren vanuit je hart, in plaats van je hoofd,

zijn thema’s die terugkomen in de Compassie Training. Het volledig mogen zijn wie je bent,

daar mee op je gemak kunnen zijn en verbinding kunnen houden met dit deel in jezelf, brengt je weer in balans.

 

Het durven voelen, dit verkennen, ruimte geven en de innerlijke kracht tegenkomen die daarbij vrij komt, is prachtig.

En daarmee komt het ‘vrouwelijke’ en ‘mannelijke’ in jezelf weer in evenwicht.

En kunnen we ons verbinden in ‘gedeelde menselijkheid’.

 

 

 

 

 

 

 

Wonderlijk,
Hoe alle lagen van de tijd,
Met elkaar verbonden raken,
en samenkomen
in het nu.
En hoe je dan
heen en weer geslingerd wordt,
tussen het zijn van toen,
en het doen van later.
Weet dan,
dat alle lagen enkel woorden zijn,
vlagen in gedachten,
verpakt in woorden en verhalen
En dat de ruimte en de vrijheid ,
zit in het besef,
dat er nooit een ander nu is geweest,
Dat het nu van toen
en het nu van vandaag
een en dezelfde zijn.
Dus leef je waarheid,
en volg de impuls van je hart
Er is geen tijd te verliezen,
er is tijd zat.
 
– Forien –
 
(Ode aan P.)

Het is de maand van de Spiritualiteit kwam ik achter, 1 t/m 28 februari.
Wat betekent dat eigenlijk, Spiritualiteit?

Vanmiddag las ik op het labeltje van een theezakje;
‘Welk advies zou je aan je jongere zelf geven?’
Meteen wist ik welk advies dat zou zijn; durf te vertrouwen op je gevoel.
Dat heb ik heel lang niet gedaan, ik voelde wel veel,
maar ik wist niet hoe ik die gevoelens moet duiden.
Daar zijn allerlei redenen en verklaringen voor,
waar ik een andere keer over zal schrijven.

Ik kwam terug uit India en wist dat dit een deel van mij was
dat ik veel te lang onderbelicht had gelaten, uit angst.
Mijn denkgeest en verstand vond ik veiliger en vertrouwder,
en bepaalde dus voornamelijk de richting. Dat wilde ik anders.
Dat wilde ik al heel lang anders, maar nu waagde ik de sprong;
ik ging het ook echt anders doen.
Als experiment ben ik, heel bewust,
begonnen om weer naar mijn gevoel en mijn intuïtie te luisteren.

Het was spannend, eng en ik wist niet wat ik kon verwachten,
waar het me zou leiden en wat het effect zou zijn.
Ik begon me open te stellen voor alles was mijn lichaam me wilde vertellen.
Voor de signalen die ik daarvoor met denkkracht aan de kant schoof,
want stel je voor dat ik mijn leven moest gaan omgooien,
als ik eenmaal echt durfde toe te laten wat ik voelde?
En beetje bij beetje, begon het weer te stromen.

Door te durven voelen, het eerst fysiek toe te laten en daarna ook
mentaal toe te laten wat ik voelde, kwam er ruimte.
Ruimte om het gesprek aan te gaan met mezelf; wat wil ik echt?
Ruimte om het gesprek aan te gaan met mijn partner, hoe willen we verder?

Dit is wat Spiritualiteit is voor mij, jezelf ontwikkelen in de maalstroom van de tijd.
Elke fase, elke periode, elke ervaring, alles brengt verandering met zich mee.
Niets staat ooit echt stil, alles verandert continue.
Je verandert zelf, je meningen veranderen, je opvattingen, hoe je tegen dingen aankijkt.
De kunst is om dit toe te laten, je te laten veranderen door de tijd,
door je ervaringen en door de interacties met je omgeving.
Open staan voor verandering is ontwikkeling en ontwikkeling is groei.

Als je gedachten, je gevoelens, je woorden en je daden overeen komen,
dan leef je zuiver, je leeft je eigen doorvoelde waarheid en dat straal je ook uit.
Je doet geen dingen meer die je echt tegenstaan, je geeft je grenzen aan
en je weet waar je wel tijd, aandacht en energie aan wil geven en dat doe je dan ook.

Het klinkt zo makkelijk. En dat is het niet altijd.
In werkelijkheid ben ik hier al 20 jaar bewust mee bezig.
Ik heb opleidingen gevolgd, therapeuten bezocht, cursussen en workshops gedaan.
Dit proces kost vaak tijd, energie en aandacht, maar dat is het zo ontzettend waard!
Ik voel me zoveel lichter en leef zoveel makkelijker dan toen!

Hoe zit dat bij jou? Waar zit jij in dit proces?
Wat zijn dingen waar jij nog tegenaan loopt, waar wil jij nog iets veranderen?

 

Ijzige kou, blozende wangen,
het Winter Wonderland Weekend is voorbij!

Veel van ons konden even lucht halen..
De dooi zet in en we ademen weer..!

En nu blijven ademen.

Wat kun je jezelf geven in de omstandigheden waar je nu in zit?
Hou het klein en simpel en herhaal het.

Kijk of je vandaag kunt verzachten,
Zoals het ijs dat buiten smelt.

Geen harde emoties vasthouden, laat ze smelten.
Geen wrok of boosheid vasthouden, laat het smelten.

Vertrouw erop dat na de winter altijd de lente weer komt.
Zie de knoppen die al aan de bomen zitten.

En laat in die verzachting mooie dingen ontstaan.
Voel hoe je de kiemen in je draagt om te bloeien.

Voel het potentieel in jezelf
dat in deze tijd langzaam ontwaakt.

Waar heb je invloed op?
Alleen op je eigen gedachten, gevoelens en gedrag.

Welke gedachte, intentie, neem je mee deze week?
Welk zaadje in jou wacht op een eerste stap?

Adem, en Leef.

*

(En nu letterlijk, 3 x flink doorademen,
en kijk wat dat voor effect heeft,
op je lichaam, op je geest en op je emoties…

Simpeler dan dat wordt een ademhalingsoefening niet.

De kunst is om eraan te denken en het dan te DOEN.
(Mijn broer zegt altijd; ‘succes is voor de doeners’ 😉

Het liefst een paar keer per dag,
en dan even voelen hoe het met je is en wat je nodig hebt.)

‘We zijn allemaal in dezelfde fysieke wereld, maar in hele andere emotionele en spirituele werelden’
(Uit ‘Times of the sixt sun’)

De bijna lichtgevend witte sneeuw knispert al dagen onder onze voeten.
Sleetjes rijden af en aan in een wondere witte wereld.

Vanmorgen maakte ik mijn dagelijkse wandelingetje, voor frisse lucht in het hoofd en beweging.
Een ambulance met loeiende sirenes stopte een paar huizen verder, de hulptroepen zijn al ingeschakeld hoor ik.

Ik krijg een mailtje van een deelnemer die aangeeft zich alleen te voelen, in deze tijd.
En eerlijk gezegd, ik voel het ook deze ochtend.

Mijn kinderen zijn voor het eerst weer allebei naar school, ik voel weer wat ruimte.
Tegelijkertijd mis ik het samenzijn met familie en vrienden, lachen, knuffelen.

Ik kijk naar buiten en zie stukjes blauwe lucht en zon tevoorschijn komen.
Een voorbode op komende week.

Perspectief is wat we nodig hebben. De sneeuw, het schaatsen, de lente.
De onoverwinnelijke lente in jezelf voelen, terwijl je soms de tranen als smeltwater laat gaan.

Kijk of je telkens hier kunt blijven. Bij het kraken van de sneeuw onder je voeten,
of bij de stem van een dierbaar iemand aan de telefoon.

Het is een kwestie van tijd en dan breekt de lente weer aan.
De sneeuwklokjes zijn al begonnen.

 

‘Zodra we onszelf accepteren, begint onze innerlijke groei.’
(H. Draaier)

Zelfacceptatie betekent dat je je startpunt aanvaart.
En dat is nu.
Hoe is het nu met je?
Zit je erdoorheen?
Gaat het nog redelijk?
Niks aan de hand, lekker doorgaan?
Het maakt niet uit waar je zit.
Als je maar weet waar je zit.
Dat is je startpunt.
En van daaruit kun je je gaan ontwikkelen.
De eerste stap is herkennen.
De tweede stap is erkennen.
De derde stap is kijken wat je opties zijn.
De keuze is reuze, als je alle kaders loslaat.
Durf te kijken met een ‘open mind’.
Zonder oordeel.
Wat heb je nu nodig?
Kijk wat haalbaar is.
En wees een beetje lief voor jezelf.

* Ik sta bewust stil *

‘Het belangrijkste is,
om het belangrijkste,
het belangrijkste te houden.’

(Stephen Covey)

Wil je meer liefde, innerlijke harmonie en rust?
Wil je minder stress, geweld, angst en wrok?
Zowel voor jezelf als voor anderen als in de wereld?

Dat is de reden dat ik de afgelopen drie dagen met een bord en een stok met witte vlag midden op het plein in mijn eigen dorp stond. Omdat alle grootse veranderingen klein, bij jezelf, in je eigen omgeving beginnen.

Het begint met bewustwording.
Dan de moed om een keuze te maken.
Dan het lef om het uit te voeren.
Alle veranderingen in de wereld beginnen bij individuen.

Bij jou en bij mij.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf.

Maar. Er is een maar.

Als je geen ruimte hebt om je bezig te houden met andere dingen, met idealen, omdat er in je eigen leven te veel dingen spelen die je hoofdruimte opeisen, dan is dat je startpunt.

Het kunnen innerlijke overtuigingen zijn, een innerlijke criticus die zegt; ‘doe even normaal’, ‘het helpt toch niet’, ik heb wel wat anders aan mijn hoofd’ of ‘het is wel heel raar’.

Of het kunnen maskers zijn, die zoveel mensen lijken te dragen tegenwoordig, om te kunnen functioneren in de omgeving die we gecreëerd hebben met elkaar. Wie durft zichzelf nog echt te laten zien? Wie je echt bent? Hoe het echt gaat?

Het kunnen ook angsten zijn, reëel of irreëel, om inderdaad ‘gek’ gevonden te worden en buiten de boot te vallen. Hoe heerlijk kunnen kinderen nog vanuit hun hart impuls dingen doen, en het plein over rennen met een witte vlag, zonder bezig te zijn met wat anderen er wel niet van denken.

Ik herken het, mijn eigen overtuiging was lang dat ik er niet helemaal bij hoorde, dat ik een beetje gek was (wie niet;) dat mensen mij zouden verlaten, wat angstig was, en dat de wereld niet te vertrouwen was. Aan de oppervlakte ging het allemaal prima, had ik mijn maskers, speelde mijn rollen en deed ik ‘m’n ding’.

Maar van binnen was ik afgesloten van mijn gevoel, van mijn eigen wijsheid. Ik heb toen ik opgroeide niet de ruimte ervaren om mijn eigen stem te vinden, laat staan die te laten horen. Aanpassen om te overleven, dat heb ik lang gedaan.

Sinds een aantal jaar leef ik heel bewust vanuit mijn hart. Ook dat is een proces, als je zolang op je verstand dingen hebt gedaan. Blijkbaar had ook ik een crisis nodig (ik werd ernstig ziek) om het denken om te zetten in het durven voelen van wat mijn hart me vertelde, ernaar te luisteren en het te doen! Om de confrontatie met mijn grootste angsten aan te gaan…

Nog steeds kom ik uitdagingen hierin tegen, kom ik mezelf tegen.
Leven en leren, elke dag opnieuw.
Maar wat een bevrijding!
Wat een rust, ruimte en innerlijke harmonie!

Waar loop jij tegenaan?
Welke conflicten, met jezelf, met anderen?
Misschien nog van vroeger, misschien wel van nu?
Waar durf jij je hart nog niet te volgen?
Het begint met deze dingen te herkennen en te erkennen.

Te durven voelen van wat er is. Daarmee aan de slag gaan. Als je dat doet, zul je je innerlijke levenskracht herinneren en hervinden. Waarom wachten tot het voor je bepaald wordt door een crisis?

Je hebt een keuze. Ga je de stenen opruimen die op je pad liggen? Dan voel je je innerlijke kracht weer, in plaats van het aanmodderen en de sleur die je soms kunt voelen. Je kunt de regie over je eigen leven weer nemen. En dat maakt alle verschil.

Zodat je je weer bezig kunt gaan houden met wat echt belangrijk voor je is, waar je goed in bent, waar je blij van wordt! En je op die manier, als individu, draag je bij aan een betere wereld.

Als jij je goed voelt, je innerlijk vrij voelt, dan heeft dat ook effect op de mensen om je heen. En de mensen daar omheen. Het ‘rimpel’ effect, als een steentje dat in het water gegooid wordt en steeds grotere kringen vormt.

En zo draag je bij aan een betere, fijnere, mooiere wereld. Alles is met elkaar verbonden en iedereen heeft dus een eigen verantwoordelijkheid daarin.

Dus bij deze nodig ik je uit om zelf bewust stil te staan. Waar zit jij in dit proces? En waar kun je wel wat hulp of ondersteuning bij gebruiken?

Maak gratis en vrijblijvend een kennismakingsafspraak.

Veel liefs!

– Forien –

Straks, donderdag 28-01-21, om 17:00, centrum Harmelen. Ik zal er zijn en sta bewust stil. Doe je mee?
Dat kan ook thuis, want als je tegelijk hetzelfde doet, gebeurt er iets bijzonders… Je kunt het voelen.

‘Ja’ zeggen tegen de situatie zoals die NU is. Een witte vlag wijst op overgave.
Overgave aan het moment, aanvaarding van dat wat er nu is.
En dan een keuze maken, welke richting wil je op met je aandacht?
Het nu in zijn totaliteit, met alles erop en eraan. Dat is het startpunt.

Overgave aan de innerlijke impuls van je hart. Aan gaan staan voor waar je in gelooft en waar je op hoopt.
De ideale wereld. Het is mogelijk, en misschien wel een kwestie van tijd.

– Forien –

#Mindfulness, #mindfulliving, #zingeving, #keuzes, #durftevragen

Soms voel je dat het tijd is om iets te doen.
Wat daaraan vooraf gaat is het voelen van allerlei dingen door elkaar; boosheid, ongeloof, irritatie, compassie, chaos en ambivalentie.

Na het zien van de negativiteit die dwingender werd de afgelopen week, voelde ik zelf de behoefte aan een actie om de balans te helpen herstellen.

Wat je aandacht geeft groeit! Ik kies ervoor weinig tot geen aandacht te geven aan de negativiteit (wat iets anders is dan de negativiteit ontkennen!) Ik kies ervoor om bewust stil te staan bij de richting die ik op wil, positiviteit en zelfs een ideaal! En zo publiekelijk een alternatief te bieden.

Vanmiddag om 17:00 sta ik bewust stil, in het centrum van Harmelen, tussen de Kloosterhoeve en de kerk, op de plek waar de kerstboom stond. Ik begeleid dan een meditatie en visualisatie over de ideale wereld.

Mijn hoofd dat denkt, werpt tegen argumenten op. Dat is wel heel gek, waarom zou je dat doen, dat helpt toch niks?!

Mijn hart zegt; gaan met die banaan! Feel the love, make love, not war, alles helpt, omdat alles met elkaar samenhangt en in verbinding staat.

Ik kies ervoor mijn hartimpuls te volgen.

Verder neem ik een stok mee met een witte vlag eraan gebonden, als teken van innerlijke vrijheid, standvastigheid en innerlijke kracht.

Doe je mee? Om 17:00? Dat kan thuis, in je eigen huis, drie meter je tuin in, of met met mij op de Kalverstraat in Harmelen, als we voldoende ruimte innemen. Iedereen is geheel en al, alleen verantwoordelijk voor zichzelf en zijn eigen woorden, gedachten, gevoelens en gedrag.

Er valt niks te ‘lukken’ aan deze actie. Als je daar toch op die manier over denkt, dan is het al gelukt. Omdat in weer 1 mens, bewust, vanuit vrije wil, zijn startpunt weet (nu) en een richting heeft gekozen.

Doe je mee?

– Forien –