* Wij *

Om elkaar onderling niet meer als vijand te blijven zien, op grote en op kleine schaal. Maar al onze verbeeldingskracht te gebruiken om te bedenken hoe we de ideale aarde zouden willen.

Hoe zou de hemel op aarde eruit zien? We wensen elkaar elke kerst vrede op aarde, waar denk je dan aan? Zet al je verbeeldingskracht in en zie het vóór je.

Eerst in je straat, dan je familie, je dorp of stad, dan je provincie, je land, je continent, en dan je planeet. Ja. Die delen we allemaal samen. Nu, op dit moment.

Hoe leven we samen, zorgen we dat iedereen genoeg heeft en houden we de aarde leefbaar qua klimaat? En hoe gaan we in dit verband om met pandemieën in het vervolg?

Het begint paradoxaal genoeg bij ieder individu. Durf je op je eigen wijsheid te vertrouwen? Op je innerlijke kompas? Durf je te veranderen?

Kun je, door in het NU te leven, oude verhalen die je verteld zijn over hoe de wereld is, hoe mensen zijn, en die je jezelf je hele leven hebt verteld, loslaten?

Kun je dan, vanuit het niet-weten, liefde en warmte voor jezelf voelen, voor alle grote en kleine worstelingen die het leven soms meebrengt? Voor de moeite die je doet om er het beste van te maken?

En als je dat kan, kun je dat dan ook voelen voor anderen? Dierbaren, kennissen, vreemden? Mensen die een ‘verhaal’ hebben dat lijnrecht tegenover je eigen verhaal staat?

En kun je vanuit dat gevoel dan ook de innerlijke kracht voelen die dit met zich meebrengt? Omdat je bewust kiest voor deze houding? Kracht vanuit kwetsbaarheid, vanuit warmte en liefde?

En ja, dat kan ook eng zijn, weet ik uit ervaring. Zeker als je opgegroeid bent met het gevoel dat de wereld onveilig is. Dat mensen in essentie niet te vertrouwen zijn.

Het heeft mij de afgelopen 20 jaar veel tijd, moeite en energie gekost om alle lagen en muren die ik had opgebouwd, bewust te verwijderen. En daar ben ik nog mee bezig, het is een ‘ongoing proces’.

Dat komt omdat het beeld dat je vormt als je opgroeit, de basis is waar je alle volgende ervaringen in je leven aan ophangt en afmeet. Mijn beeld van de wereld was onveilig, angstig en alleen.

Natuurlijk begrijp je dat sommige dingen niet meer nodig zijn om te overleven, maar ze vormen de blauwdruk van je systeem. En dus komen je overlevingsinstincten zoals verstarren of vechten naar boven bij stress, angst en vermoeidheid.

Het kan ook zijn dat je niet eerder echt hebt stilgestaan bij wat jouw beeld van de wereld is, en hoe je aan dat beeld komt. En of je het daar nu nog steeds mee eens bent, of wil zijn.

Wat je aandacht geeft groeit. Wees je bewust waar je vandaan komt, en wat je over de wereld en over andere mensen is aangeleerd. Kies dan waar je aandacht naar uitgaat, naar het verleden, het heden of de toekomst.

Kies dan zorgvuldig je richting. Beweeg je richting angst en boosheid of richting liefde en vertrouwen? Wat niet wil zeggen dat je alleen maar ‘zen’ door het leven gaat. Je kunt heel mindful pissig zijn .

Waar je moet beginnen? Lees dit stukje dan opnieuw. Dan weet je het antwoord.

– Forien –