Mijn kinderen zijn echt geweldig,
wat een leukerds!
Wat ontzettend gaaf
om die persoonlijkheden te zien ontwikkelen!
Ze zijn (over het algemeen) vrolijk,
hebben het leuk met zichzelf en met elkaar
en eigenlijk heb ik niks te klagen.
Maar wat kost het me ontzettend veel energie af en toe.
Sommige mensen zullen ervaren dat het hen energie geeft.
Helaas ben ik niet een van hen.
Voor mij is het belangrijk om goed voor mezelf te zorgen,
op tijd op te laden, me terug te trekken, nee te zeggen.
En dat valt niet altijd mee.
Ik heb al aardig wat hobbels genomen in dit proces.
Want mijn kinderen roepen nogal wat bij mij op.
We moeten het niet zwaarder maken dan het is,
maar ook niet lichter.
Ik kom nogal wat tegen in het ouderschap,
en mindfulness en compassie helpen me daarbij.
Het zorgt voor meer innerlijk evenwicht.
Om liefdevol naar mezelf
en naar mijn kinderen te blijven kijken.
Om liefdevol te blijven naar mijn partner,
met wie ik al heel wat fases heb doorgemaakt.
Als je kinderen hebt en je herkent hier iets van,
of je kent iemand die hier iets van herkent,
vraag jezelf dan het volgende af:
Waar trekken je kinderen je naar buiten,
bij jezelf vandaan?
Wanneer trek je het even niet meer,
vertoon je ander gedrag dan je eigenlijk wil?
En wat zit daar dan onder, of achter?
Wanneer is het tijd om voor jezelf te zorgen?
En wat heb je dan nodig?
Jezelf dit afvragen, dat is nodig
om een ‘goede’ ouder te kunnen zijn.
Zodat je kinderen over een aantal jaar kunnen zeggen;
het was niet perfect,
maar mijn ouders hebben hun best gedaan.
En dat was goed genoeg.
Het leven is één grote ontdekkingstocht,
en soms kun je dan even iemand gebruiken
die dat samen met je kan onderzoeken.
Want als je goed voor jezelf zorgt,
kun je ook goed voor anderen zorgen.