Overgave

De laatste keer schreef ik een stukje over ‘mag het er zijn?’, over de emoties, gevoelens en gedachten die we zoal hebben. De aangename en vooral ook de minder aangename. Het deed me denken aan nu 2,5 jaar geleden, toen ik ziek was en er een infuus met een chemo kuur in mijn arm zat.

Ik zat in een speciale stoel op de Kanker Dagbehandeling zoals dat heet, in het St. Antonius ziekenhuis in Leidsche rijn. Mijn broer en schoonzus stuurden me een foto van het uitzicht van het vakantieverblijf waar ze op dat moment waren. Het maakte me blij, ik zag de zon en een uitgestrekt landschap met groene pijnbomen.

Een foto van de infuusnaald in mijn arm ging retour. Met het onderschrift ‘dit is mijn uitzicht op het moment 😉 Het zorgde voor enige verwarring en schaamte aan de andere kant. Maar dat was niet mijn bedoeling. Oprecht en zonder afgunst deelde ik mijn huidige moment, zoals zij het huidige moment met mij deelden.

Ik deed dat zonder oordeel, ik was blij voor hen en vond het fijn dat ik kon meegenieten van hun uitzicht en ervaring. Ik wist dat als ik ooit nog zelf zo’n uitzicht wilde zien, ik geen andere keuze had dan nu dit moment, met de naald in mijn arm te doorstaan. Totale overgave.

Er was niets wat ik kon doen behalve me overgeven en volledig aanwezig zijn bij het huidige moment. En het gekke is, ik had rust. Ik voelde me zelfs blij. Dankbaar voor het feit dat mijn man elke keer meekon naar de behandeling. Dankbaar voor het feit dat mijn broer en schoonzus ook de mooie momenten bleven delen. Dankbaar voor al die lieve mensen die me meerdere malen aanboden om met me mee te gaan.

Gelukkig ging de tijd voor mij door. En in plaats van dankbaar te blijven, verlies ik mezelf soms weer in alle bezigheden. Want dat is mijn neiging, zoals veel mensen dat hebben. Voor een deel individuele aanleg, enorm gevoed door de prestatiecultuur en maatschappij zoals die nu in het Westen is. En ik grijp nog steeds terug op mindfulness. Aandachtig en bewust het huidige moment beleven en op waarde schatten. Elke keer is het weer opnieuw nu. Godzijdank.

– Forien –