Verbinding
Verbinding (dec. 2019)
Net terug uit wonderlijk, magisch India. Vijftien jaar lang zat deze trip in mijn hoofd, maar niet in de realiteit. Waarom? Life happened. Van alles kwam voorbij wat belangrijker leek, wat prioriteit leek te hebben en soms ook echt had. Angst hield me tegen, voor alleen zijn, alleen doen.
Toen ik het vliegtuig uitstapte, warm Varanasi in, voelde ik me thuis. Natuurlijk was het spannend en heb ik gedacht, waar begin ik aan? Met een gezin thuis, in mijn eentje op mijn 36ste nog eens gaan backpacken. Het was een verademing. Ik vond weer de verbinding met mezelf.
Mijn zus zei dat ze me niet meer zo had gezien sinds dat ik een jaar of 12 was, voor de puberteit en daarmee de onzekere zoektocht naar een eigen identiteit kwam. Jaren van zoeken, vinden, verwerking en ontwikkeling volgden. Ik ontmoette mijn man, kreeg kinderen, verhuisde twee keer, deed een studie en werd ziek, kreeg kanker, een jaar nadat mijn man bijna stierf aan een hartstilstand.
Nu, herstellende als gezin, dacht ik, als niet nu, wanneer dan? Dus boekte ik een ticket naar magisch India en vond mezelf weer terug. En dan nu de grote vraag, hoe hou je dat vast? Je eigen verlangens, behoeftes en ontwikkeling, temidden van de storm die het leven heet?
We gaan het avonturen. Vasthouden aan intuïtie en gevoel in plaats van dat hoofd op pootjes. Het leven laten ontvouwen in plaats van krampachtig plannen en afvinken. Tijd maken voor rust, ruimte en regelmaat. In mijn geval yoga, contemplatie en zielvoeding.
Maar nu eerst boterhammen smeren met pepernoten ertussen voor de kinderen, want het grote Sintfeest bestaat naast mijn eigen pad. Elke dag weer weven we de behoeftes van alle gezinsleden netjes door elkaar heen. Ik voelde me rijk en gezegend deze morgen, mijn man tokkelend op zijn gitaar (ook iets wat hij al lang graag wilde doen), onze kinderen kletsend en zingend aan de ontbijttafel en ik ontspannen omdat ik weer echt tijd en aandacht voor mezelf had genomen. Trots op ons, omdat we onszelf telkens opnieuw uitvinden. We kunnen de golven niet bedwingen, maar wel leren surfen.
Hoe mooi is het dat ik alle ervaringen die ik opdoe in dit leven kan en mag doorgeven door middel van de Mindfulness trainingen die ik geef. Mensen iets laten ervaren van de innerlijke rust die in iedereen zit, maar die we ons weer moeten herinneren. Simpele handvatten en tools die de enorme rijkdom in onszelf kunnen blootleggen. Het begint ermee door de eerste stap te zetten. En dan de volgende. Waar wacht je nog op? Het leven is nu. De zin van het leven is het te leven.
Wat ongelofelijk stoer dat je dit hebt gedaan, deze reis hebt gemaakt… bewondering en respect.🙏🏼
Dank je lieve Suus, ik probeer to ‘practice’ wat ik ‘preach’. Alles begint met de eerste stap, dat was in dit geval een ticket boeken, daarna de volgende stap en zo verder. Maar de grootste stap die ik hiervoor maakte vond plaats in mijn eigen hoofd en bij mijn eigen overtuigingen. Die van ‘ik kan/mag dit niet’ naar ‘ik ga het doen’. En wat een verademing en voldoening nu ik het gedaan heb! De volgende stap ga ik binnenkort weer zetten!
Wat een mooie inspirerende en vooral “echte” reis heb je mogen maken/voelen/ervaren. T is je zo gegund en ik laat me steeds weer inspireren door jou als mens. Trots op jou 😘
Lieve Marijke, dank je voor je mooie en lieve bericht! Het zijn processen die we allemaal doormaken denk ik, in meer of mindere bewuste mate. Zo fijn om dat met jou te mogen delen!