Ruim een jaar ben ik nu bezig om mijn eigen praktijk op te zetten. De vraag die daarbij komt is; welk beeld zet je van jezelf neer? Wat wil ik dat mensen zien van mij, hoe moeten zij mij kunnen inschatten? Ik worstel daar een beetje mee. Het voelt geforceerd. In plaats van een ‘image’ te creëren wil ik gewoon mezelf laten zien, dat wat mij goed maakt in mijn werk, mijn ervaringen, mijn processen, de inzichten die ik heb opgedaan. En dat vind ik ook lastig. Want dan ben ik ineens echt zichtbaar.

 

En wat denken mensen dan over mij? Hoe zien ze me dan? Wordt ik wel serieus genomen? Hebben mensen nog wel vertrouwen in mij als ik mijn eigen worstelingen laat zien? Mijn eigen ervaringen? En toch, mijn leven zoals het verlopen is, en mijn eigen drive om continue overal het beste uit te halen, maken dat ik een schat aan kennis, tools en inzichten heb opgedaan waar ik anderen nu mee verder help.

 

Maar we zijn niet zo gewend om alles gewoon te benoemen en al helemaal niet zo in de openheid. Ik wilde toch vooral zakelijk en professioneel overkomen terwijl ervaringsdeskundigheid (ik krijg al de kriebels bij het woord) mijn aanbod juist enorm rijk maakt. Ik leef en werk niet vanuit het boekje, maar ik weet waar ik het over heb. Juist door al die ervaringen die mijn leven rijk is. De zaken zo mogen benoemen zoals ze zijn, zonder ze groter of kleiner te maken. Hopelijk dienen mijn verhalen als inspiratie, om ook het volledige beeld van jezelf te delen, en niet alleen de ‘facebook’ versie.

– Forien –