* Luister nou eens gewoon! *

Ken je dat gevoel, dat je niet gehoord wordt?

Dat je probeert de ander iets duidelijk te maken,

maar dat het schijnbaar niet aankomt?

Dat je jezelf (weer) hoort roepen;

‘Luister nou eens gewoon!

 

Wie doet dat nou nog?

Echt luisteren, in plaats van meteen automatisch te reageren.

Vaak hoor je maar half wat de ander zegt,

want door de woorden van de ander wordt er bij jou van alles geraakt,

en gaan je ‘overlevingsmechanismen’ aan;

je gaat in de aanval, in de verdediging of je trekt je terug.

Je hele systeem denkt dat je ‘dood’ gaat,

en daarom reageert het zo heftig.

 

Je moet daarom leren om jezelf te kunnen dragen.

Weten dat dingen soms pijn doen, maar dat je niet ‘doodgaat’.

Je kwetsbaar opstellen geeft het risico gekwetst te worden.

Dat mag je voelen.

Kwetsbaar zijn geeft ook een kans om de relatie te verdiepen.

Eerst de relatie met jezelf, te weten wie je bent en wat je voelt,

en van daaruit de relatie met de ander.

 

Echt luisteren en aangeven dat je gehoord wil worden, doe je zo:

 

  • Voordat je een gesprek begint, check je in bij jezelf, ‘hoe zit ik erbij?’
  • Je begint met de intentie om echt luisteren naar de ander.
  • Terwijl je dat doet, kun je ervaren wat de woorden bij jou oproepen.
  • Observeer dit even en registreer het, luister dan weer verder.
  • Als de ander een stilte laat vallen, geef daar dan ruimte aan, vul hem niet op.
  • Na een tijdje merk je dat er meer ruimte komt.
  • Dan vraag je of de ander nog meer wil zeggen over het onderwerp.
  • Geef daar dan ruimte aan, tot de ander aangeeft dat het genoeg is.

 

  • En dan is er ruimte voor jou. Wat hebben de woorden bij jou opgeroepen?
  • ‘Au, dat deed pijn’ is iets wat vaak voorkomt, durf je dat even toe te laten?
  • En durf je dit aan te geven? Dit vraagt moed.
  • Walst de ander er over heen (door automatisme), geef dan opnieuw ruimte aan de stilte.
  • En voel wat er bij jou van binnen gebeurt.
  • Geef aan waar je behoefte aan hebt; echt gehoord worden.
  • (Zonder de verwachting dat je gelijk krijgt of dat de ander het met je eens is.)
  • (En soms wil je niet zozeer gehoord worden, maar gewoon even vastgehouden.
  • Ook dat mag je aangeven.)

 

Afhankelijk van op welk punt de relatie zich bevind,

en op welk ontwikkelpunt de verschillende personen zitten,

ontstaat er nu verdieping óf in ieder geval één persoon voelt zich gekwetst.

Soms lijkt het of de ander niet wil luisteren.

En soms kan de ander niet luisteren,

omdat zijn of haar eigen ‘mechanismen’ zo hard aangaan.

 

De enige op wie je echt invloed hebt, ben je zelf.

Je kunt jezelf leren dragen.

Je kunt zelf leren echt te luisteren.

Je kunt zelf leren je grenzen te voelen en aan te geven.

Neem de tijd om dit te doen, te beginnen met één gesprek.

Misschien wel bij iemand die je lief is.

Het vraagt wat moeite en energie,

om dit oprecht en zonder oordeel te kunnen doen.

Misschien komt dat wat je geeft, dan wel bij je terug.

En dat is de moeite waard.