Wat je ziet,
Is je werkelijkheid.
Hoe je kijkt,
bepaalt wat je ziet.
Je realiteit is een reflectie van je binnenwereld.
Zijn je gedachten donker,
dan zijn je gevoelens donker,
dan is de wereld donker.
Zijn je gedachten licht,
dan zijn je gevoelens licht,
dan is de wereld licht.
Hoe kijk jij vandaag naar je dag?
Ken je dat gevoel, dat je niet gehoord wordt?
Dat je probeert de ander iets duidelijk te maken,
maar dat het schijnbaar niet aankomt?
Dat je jezelf (weer) hoort roepen;
‘Luister nou eens gewoon!
Wie doet dat nou nog?
Echt luisteren, in plaats van meteen automatisch te reageren.
Vaak hoor je maar half wat de ander zegt,
want door de woorden van de ander wordt er bij jou van alles geraakt,
en gaan je ‘overlevingsmechanismen’ aan;
je gaat in de aanval, in de verdediging of je trekt je terug.
Je hele systeem denkt dat je ‘dood’ gaat,
en daarom reageert het zo heftig.
Je moet daarom leren om jezelf te kunnen dragen.
Weten dat dingen soms pijn doen, maar dat je niet ‘doodgaat’.
Je kwetsbaar opstellen geeft het risico gekwetst te worden.
Dat mag je voelen.
Kwetsbaar zijn geeft ook een kans om de relatie te verdiepen.
Eerst de relatie met jezelf, te weten wie je bent en wat je voelt,
en van daaruit de relatie met de ander.
Echt luisteren en aangeven dat je gehoord wil worden, doe je zo:
Afhankelijk van op welk punt de relatie zich bevind,
en op welk ontwikkelpunt de verschillende personen zitten,
ontstaat er nu verdieping óf in ieder geval één persoon voelt zich gekwetst.
Soms lijkt het of de ander niet wil luisteren.
En soms kan de ander niet luisteren,
omdat zijn of haar eigen ‘mechanismen’ zo hard aangaan.
De enige op wie je echt invloed hebt, ben je zelf.
Je kunt jezelf leren dragen.
Je kunt zelf leren echt te luisteren.
Je kunt zelf leren je grenzen te voelen en aan te geven.
Neem de tijd om dit te doen, te beginnen met één gesprek.
Misschien wel bij iemand die je lief is.
Het vraagt wat moeite en energie,
om dit oprecht en zonder oordeel te kunnen doen.
Misschien komt dat wat je geeft, dan wel bij je terug.
En dat is de moeite waard.
Van de week kwam ineens het inzicht; ze bestond zelf ook nog.
Jarenlang was ze bezig geweest met het contact met haar moeder,
hoe te reageren, hoe haar aandacht te krijgen, hoe gezien en gehoord te worden.
Totdat we een oefening deden vanuit de Compassie Training:
‘Op een schaal van 1 tot 10, in hoeverre heb je aandacht en compassie voor je moeder?’
‘Een 10 heb ik voor haar!!’ zei ze.
‘En in hoeverre heb je dat voor jezelf in deze situatie?’
En toen was het stil.
Dit was het kantelpunt.
Ineens zag ze dat ze al die tijd zichzelf vergeten was.
En dat dit haar uit balans haalde.
En dat dat mede de relatie onevenwichtig maakte.
Nu ze haar moeder en zichzelf een 8 geeft,
op de schaal van aandacht en compassie,
begint er iets te helen.
Het evenwicht kan zich gaan herstellen.
In eerste plaats in haarzelf.
En wie weet wat dat de relatie brengt.
Het raakt me. In het NRC van afgelopen zaterdag lees ik een column van iemand die de politiek nauwgezet volgt en daar iets van vindt. Hij uit zijn gevoel, zijn persoonlijk ervaren op dit moment. Hij realiseert zich, hardop in het NRC, dat hij zich eenzaam voelt. En dat een goudvis wellicht zal helpen, om het geheel een luchtige draai te geven. Maar de ondertoon is voelbaar.Hij schrijft niet alleen een column, dit is echt.
Normaal is deze man druk, bezig en heeft belangrijke dingen te doen. Hij is onderweg, heeft besprekingen en ontmoet mensen. Hij beschrijft zijn proces tijdens de eerste lockdown, de versoepelingen, de zomer en nu de tweede lockdown. En hij voelt de eenzaamheid nu er niets meer te ‘doen’ valt. Hoe moet hij zichzelf nog gaan afleiden? Hij denkt aan een goudvis.
Want via een Amsterdamse site tegen eenzaamheid komt hij niet verder. Nadat hij had besloten zich niet te schamen voor eenzaamheid, aangezien 40% van de Nederlanders er al voor de Corona crisis last van had, zocht hij een oplossing. De site bleek veel gedoe en toen hij zich wilde aanmelden bestond de pagina niet meer. En kwam hij terug op de goudvis.
Mijn punt is, wat als we niet meer de aandacht naar buiten, maar naar binnen gaan richten? Om te voelen hoe eenzaamheid en afgesnedenheid aanvoelt en vervolgens de aandacht te richten op de veerkracht in jezelf, ook al is het nog maar een heel klein beetje? Kun je je realiseren, ten diepste, dan je niet alleen bent? Dat terwijl je thuis, in je eentje, niet weet wat je moet ‘doen’, ook kunt besluiten om gewoon alleen maar te ‘zijn’? Dat je niets hoeft te doen om wat dan ook op te lossen?
En dat je vanuit die rust en ruimte, vanuit het aanvaarden van hoe het is, en niet streven dat het anders is. Vanuit het loslaten van je verwachtingen en vertrouwen dat ook dit weer voorbij gaat en je het kunt dragen. Met geduld voor jezelf en voor iedereen om je heen en niet oordelend kijkt naar wat er nu gebeurt. Naar je eigen proces, naar alle neigingen die naar boven komen, treuren, somberen, eten, shoppen, alles om jezelf af te leiden en bezig te houden.
Als je jezelf zo kunt zien, zo bezig kunt zien, met alle worstelingen in jezelf, met je omgeving zoals die is, wat zou dat opleveren? Je zou het beter kunnen relativeren, zonder te bagatelliseren. Je zou mild naar jezelf en anderen kunnen zijn, omdat niemand kiest voor de situatie zoals die nu is. Je zou je realiseren dat de enige die ervoor kan kiezen om de situatie op een andere manier te zien, jij zelf bent.
En daar zit potentiële verandering. In hoe je de situatie beleeft, wat het je brengt en wat jij anderen kunt brengen. De keuze om de situatie anders te ervaren. Het verandert de situatie niet, maar wel hoe je ermee omgaat en wat voor energie dit oplevert, positieve of negatieve. En wat je vervolgens uitstraalt naar anderen en die weer naar anderen. Jij kunt een verschil maken voor jezelf en voor de mensen om je heen. Vertrouw daarop. Vertrouw op jezelf. Want die potentie zit in jou, welke richting kies je?
Ja ik wil graag door een roze bril kijken. Met het idee dat de wereld goed is en een fijne plek om te zijn, veilig, verbonden. Het gevoel te hebben en behouden dat iedereen er helemaal mag zijn, met alles erop en eraan. Zonder oordeel of uitsluiting. Ik wil graag uitgaan van de beste intentie die iedereen heeft om het juiste te doen. Vanuit de kennis, het innerlijk weten en het gedragsrepertoire dat iemand op dat moment tot zijn of haar beschikking heeft.
Het is wel eens moeilijk. Niet omdat ik dat niet oprecht geloof, dat iedereen een licht in zich heeft wat je kunt ontwikkelen en uitbreiden. Maar omdat nog heel veel mensen leven vanuit onwetendheid. Daarmee bedoel ik, je kunt niet weten, wat je niet weet. Je weet pas dingen als je ergens tegen aan loopt of dat iemand je iets aanreikt. Veel mensen leven op de automatische piloot. Ze doen heel veel, maar weten vaak niet eens meer wat precies. Vanuit een wereldbeeld wat je automatisch hebt gevormd gedurende je leven. Je kijkt zoals je kijkt naar dingen. Zoals iedereen dat doet op zijn eigen manier, vanuit zijn eigen referentiekader. Zonder dat je doorhebt dat er nog andere mogelijkheden zijn, andere kijken op de wereld. Zodat je doorkrijgt hoe relatief ieders specifieke kijk is. Zolang alles zijn gangetje gaat en je hebt het redelijk goed, is die noodzaak er ook niet.
Veel mensen die bij mij een Mindfulness training of coaching volgen, geven aan dat ze nooit hadden gedacht dit nodig te hebben. Want het was simpelweg niet nodig. Het moment was er niet naar, want alles liep redelijk op rolletjes. Tot dat je dus op zo’n punt komt dat je wereldbeeld (en je zelfbeeld) wankelt. Mindfulness biedt je een perspectief naast dat wat je tot nu toe onbewust als perspectief hebt aangenomen. En dan ontstaat de notie van keuzevrijheid. Je hebt iets te kiezen, je hebt iets te willen, maar voel je dat ook zo? Kun je jezelf toestemming geven om keuzes te maken die ingaan tegen je omgeving? Die ingaan tegen je eigen overtuigingen, tot nu toe? Maar die je wel een groot gevoel van vrijheid kunnen opleveren?
Iedereen die denkt, goh, ik ben nieuwsgierig of ik wil al een tijdje iets met mindfulness doen, wacht er niet mee. Wacht niet tot je op zo’n punt komt, dat de keuze voor jou gemaakt wordt. Dat je tot stil staan wordt gedwongen. Wees proactief, neem het heft in eigen hand en bepaal zelf hoe je je leven aanstuurt. Je kunt niet kiezen wat er op je pad komt, je kunt wel preventief leren hoe je ermee omgaat. Dat geldt voor persoonlijke issues maar ook voor mondiale, zoals een tweede, derde of vierde golf van de pandemie of de in aantocht zijnde klimaatcrisis. Dus. Nu is het beste moment, neem contact op voor een vrijblijvende kennismaking en kijk wat het je kan brengen.
Als je veel rommel eet, doet voeding niks meer voor je. Je voelt je ‘bleh’.
Als je vaak en veel alcohol drinkt, voel je de potentie van het leven niet meer.
Als je steeds meer en beter wil, is ontevreden zijn je toestand.
Er zit waarheid in ‘less is more’.
Eet twee dagen weinig en sober. Moet je opletten hoe dan een boterham met volle kaas smaakt.
Drink een week lang alleen water en let dan op je helderheid.
Wees een hele dag tevreden met wat er al is en wat je wel hebt. Schat het weer op waarde.
Durf je de controle over de dingen een dag los te laten?
‘Beter slordig relaxed dan perfect gestressed’
Eenvoud zit in kleine dingen. Inzoomen op een bloem in de tuin.
De wind door je haren als je fietst. Een compliment van een collega.
Neem ze in je op en ervaar ze volledig.
Hier & Nu, op DIT moment.
Hoe je kijkt maakt wat je ziet,
hoe je luistert maakt wat je hoort,
hoe je praat maakt wat je zegt.
Er zijn drie manieren van communiceren:
‘He hoe was je weekend? Lekker gehad? Ja prima, het weer begint nu een beetje om te slaan he?’
Niks mis mee. Dit is de smeerolie op het schoolplein, bij de koffieautomaat en bij de kassa.
We maken luchtig contact met anderen om soepel onze dag door te komen.
‘Hoe is het afgelopen met je moeder/ kind/ collega? Hoe gaat het nu op je werk, heb je die training afgerond?’
Interesse. Over het algemeen informeer je iets verder dan de oppervlakte bij goede kennissen en vrienden.
Op deze manier contact maken geeft verbinding en ‘lijntjes’ met anderen.
‘Hoe kijk jij tegen deze situatie aan? Hoe voelde je je erbij toen dat gebeurde?’
Van hart tot hart. Diepgaande interesse in de ander op een bepaald moment.
Deze manier van contact maken geeft verdieping en vervulling, je hoort en ziet de ander echt.
Deze manieren van contact maken worden door elkaar heen gebruikt.
Wil je echt contact en verbinding met die voor jou belangrijke ander?
Onthou dat wat je geeft, krijg je meestal terug. En als je daarbij iets van jezelf laat zien,
je hart opent en kwetsbaar durft te zijn, kan dat voor mooie ont-moetingen zorgen.
Wie ga jij vandaag een diepgaande vraag van het hart stellen?
– Forien –
Naar een mindful bewustzijn toewerken is niet alleen een doel op zich. Het is ook een middel om dingen te bewerkstelligen. Dat is intrinsiek tegenstrijdig met het gedachtengoed van mindfulness, waar ‘niet streven’ een van de richtingen is waarheen je aan het bewegen bent. Toch kan mindfulness zeker als middel worden ingezet om zaken waar je niet tevreden over bent praktisch aan te pakken.
Het begint namelijk allemaal met bewustzijn, het weten dat iets er is en daarnaast erkenning, het ook de ruimte geven die het vraagt. Als je dat eenmaal voor elkaar hebt, dan kun je praktische gedragsveranderingen in gang gaan zetten en met nieuw gedrag gaan experimenteren. Het punt is, dat je daar niet zomaar komt. Ja, even, natuurlijk weet je waar dit over gaat en is het niet nieuw. Maar hoe zorg je dat dit proces ‘ongoing’ wordt? Zodat je het daadwerkelijk gericht als middel kunt inzetten om situaties om te buigen?
Dat kost tijd. Tijd en aandacht. En energie en geld. In ieder geval 8 weken, dan heb je een stevige basis. Daarna vraagt het onderhoud en verdieping, afhankelijk van wat je wil veranderen en wat er op je bord ligt. Mooier kan ik het niet maken. Ik kan je wel zeggen dat ik blij ben dat het zo’n lekker compact programma is, simpel, helder en wat mij betreft nuchter en praktisch. Zodat je ook na die 8 weken weet wat je te doen staat en dat je niet een bewijs van deelname ‘in the pocket’ hebt waarna je er vervolgens niks mee doet in de praktijk.
Als middel kan mindfulness levens veranderend zijn. Misschien niet eens in de uiterlijke omstandigheden (al heb ik dat wel heel vaak wel zien gebeuren in mijn praktijk), maar zeker in hoe je tegen dingen aankijkt en hoe je ermee omgaat. Je ervaart weer meer regie en grip op je eigen leven. Je weet dat je een keuze hebt en dat je kunt kiezen tussen een gebaand pad, het pad van een ander of je eigen pad. En je hebt de tools in huis waarmee je dat ook kunt doen. Stapje voor stapje. Elke keer weer opnieuw beginnen bij hier en nu. Moet je eens opletten wat voor verschil dat maakt in een jaar.
Naast dat het ontwikkelen van mindful bewustzijn een doorlopend proces is, is het ook een doel op zich. Want als je alleen maar NU hebt, is het een doel op zich om je NU bewust te zijn van hoe het is, met de situatie, met waar je voor staat, met jou. En dit doel kun je elke dag weer, tientallen keren behalen.
Je kunt je niet de hele dag van alles bewust zijn, dan word je overspoeld door alle informatie. Maar allicht een heel stuk meer dan nu het geval is. Want wie herkent dat niet, dat je op de fiets zit of auto rijd en dat je na een tijdje opmerkt dat je er niet bij was met je hoofd, maar op de automatische piloot bent doorgereden, zonder dat je het doorhad. Waar was je? Waar was je bewustzijn? Een interessant vraag, niemand die het antwoord erop weet.
En zo gebeurt dit vaker dan je lief is. Voor je het weet is er een dag voorbij, een maand, een jaar. Voor je het weet ben je oud (als je geluk hebt) en is de tijd bijna op. Realiseer je goed dat dit voor IEDEREEN geldt en dat dit een realiteit is waar de meeste mensen niet graag bij stil staan. Merk je dat je eroverheen leest nu? Dat je denkt, ‘nou dat valt wel mee, dat zien we dan wel weer’? Feit is, de tijd gaat voorbij. Een Japans gezegde luidt; ‘de levensdraad blijft hetzelfde, of je hem nu huilend of lachend afwikkelt’.
Dus waar kies je voor? Wist je überhaupt wel dat je een keuze hebt? Hoe je je tijd besteedt en hoe bewust je dat doet? De meeste mensen zijn bewust bezig met iets van sport, om je lichaam fit en in conditie te houden, om letterlijk lekker in je vel te blijven zitten. Daarnaast zijn de meeste mensen (in het Westen) niet bewust bezig om hun ‘mind’ fit en in conditie te houden. Terwijl je ook deze aandachtspier kunt trainen, waardoor je je beter kunt focussen, je concentratie kunt vasthouden en je daardoor realiseert dat je een keuze hebt. Dat je kunt kiezen waar je je aandacht aan besteedt en hoe je dat doet, ongeacht de omstandigheden. Of het nou een periode lekker gaat in je leven en alles soepel lijkt te gaan, of dat je in een periode zit waarin het niet zo best gaat en je bijvoorbeeld ernstig ziek wordt, je baan verliest of gaat scheiden.
It’s up to you.
Ok, deze term is inmiddels misschien wat afgezaagd.
Maar ik heb nog geen betere kunnen vinden die de lading dekt. Zeker nu is innerlijk leiderschap belangrijk en urgent!!
Wil je je laten leiden door je eigen bewuste keuzes of door je werkgever die zegt dat je moet komen?
Wil je doorkrijgen wat je tegen jezelf verteld en wat daarvan helpend is en wat niet?
Wil je je bewust zijn van alle opties die je hebt en wil je weten welke richting nu de juiste is?
Wil je keuzes maken die wijs zijn op dit moment?
Ja?
Neem vrijblijvend contact op voor een
***Individuele Mindfulness Training Plus***
Data en tijden die jou uitkomen, live via Zoom, werkt prima is de ervaring! Dit is de tijd ervoor!
– Forien –