Tag Archief van: #mindfulnesstraining
Stap 1: Voel.
Wat gebeurt er als je grens overschreden wordt? Veel mensen ervaren een verkrampt gevoel op de borst en/of spanning in de buik. Wat gebeurt er bij jou? Onderzoek het en (h)erken het op het moment dat het gebeurt.
Stap 2: Verken.
Check of je reactie hoor bij de situatie nu, of dat je reactie hoort bij een situatie van vroeger. In het laatste geval is je reactie waarschijnlijk groter dan bij de situatie nu past.
Stap 3: Vertel.
Vertel in 4 stappen wat er gebeurt op dat moment;
1) Welke situatie is er?
2) Welk gevoel roept dit bij je op?
3) Welk gevoel zou je liever hebben?
4) Vraag of de ander hier rekening mee wil houden.
Voorbeeld:
1) Je leidinggevende/ je moeder/ een vriendin dringt aan dat je langskomt, maar je bent eigenlijk te moe en je hebt geprobeerd om dit aan te geven.
2) Je voelt druk op je borst en een dichtgeknepen keel, je herkent dit als verdriet en je voelt je niet serieus genomen.
3) ‘Ik merk dat ik verdrietig wordt als je zo aandringt, ik zou het fijn vinden als je hoort wat ik zeg en me serieus neemt.’
4) ‘Wil je dat doen?’ (De toon is belangrijk; niet oordelend en verwijtend maar vriendelijk en duidelijk.)
Zonodig herhalen, dat is niet asociaal en ook niet egoïstisch, dat is duidelijk je grens aangeven en daarmee goed voor jezelf zorgen 😉
Wat je ziet,
Is je werkelijkheid.
Hoe je kijkt,
bepaalt wat je ziet.
Je realiteit is een reflectie van je binnenwereld.
Zijn je gedachten donker,
dan zijn je gevoelens donker,
dan is de wereld donker.
Zijn je gedachten licht,
dan zijn je gevoelens licht,
dan is de wereld licht.
Hoe kijk jij vandaag naar je dag?
Toen ik 6 jaar was, wilde ik al wereldvrede.
Ik probeerde actief bij te dragen door te bemiddelen bij ruzietjes op school.
Langzaam maar zeker groeide ik op en mijn idealen leken steeds minder haalbaar.
En toch.
Jon Kabat-Zinn is de grondlegger van de Mindfulness Training zoals we die nu kennen.
Hij leerde mediteren en werd geïnspireerd door zenboeddhist en vredesactivist Thich Nhat Hanh.
De volgende woorden komen van de Dalai Lama, naar aanleiding van het overlijden van Thich Nhat Hanh, enkele weken terug.
“Zijn leven was van grote betekenis. Niet alleen door met zoveel anderen te delen hoe mindfulness en compassie bijdragen aan innerlijke vrede, maar ook hoe mensen met dat bewustzijn kunnen bijdragen aan de wereldvrede. Ongetwijfeld is de beste manier om hem te eren, verder te gaan met zijn werk om zo de vrede in de wereld te bevorderen.”
Wauw.
Dit is waar ik aan bijdraag.
Inmiddels volwassen heb ik een manier gevonden om actief bij te dragen aan wereldvrede.
Dat is niet niks.
Ik geloof dat als iedereen zijn eigen ‘shit’ zoveel mogelijk opruimt,
er ruimte komt voor het pure, het goede, het universele.
Voor het goed zorgen voor jezelf en goed zorgen voor elkaar.
Ieder op de eigen manier, op de eigen tijd, met eigen mogelijkheden.
Wij zijn degene op wie we gewacht hebben.
Je invloed is groter dan je misschien denkt.
Een moment van zelfcompassie kan je hele dag veranderen.
Een aaneenschakeling van dergelijke momenten kan het verloop van je leven veranderen.
– Christopher K. Germer –
Er zijn zoveel prachtige uitspraken gedaan.
Het is aan ons om ze ook daadwerkelijk te gaan leven.
Gisteren had ik iemand in de training, zij vertelde het volgende:
Ze had een afspraak en stond op het punt om weg te gaan,
haar partner wilde nog iets van haar weten en hield haar op.
Vervolgens kwam haar zoontje naar haar toe en vroeg ook iets aan haar.
Dat werd te veel en ze knapte uit elkaar van ongeduld;
‘Ik moet weg, dan zie je toch!’ snauwde ze haar zoontje af.
Zijn gezicht betrok en hij droop af, zonder nog iets te zeggen.
Meteen voelde ze zich schuldig, maar ze haastte zich om nog op tijd te komen.
Terwijl ze in de auto zat, had ze tijd om na te denken.
En ineens zag ze het patroon! Ze herkende het!
En toen kwam het..
Ze kon toen in plaats van zichzelf voor haar kop te slaan,
mild zijn naar zichzelf. En vriendelijk.
Ze voelde stress en spanning in haar lijf en het was teveel geworden.
Ze had het niet op dat moment zelf herkent, maar wel erna!
Nu kon ze bijsturen.
Met nog een beetje pijn in haar buik ervan had ze geglimlacht
en nam zich voor om het ’s middags aan haar zoon uit te leggen
en zich te verontschuldigen voor haar onaardige, ongeduldige gedrag.
De dag erop gebeurde het weer, maar toen was ze zich er op het moment zélf bewust van!
Ze glimlachte omdat ze het herkende en zakte door haar knieën op ooghoogte van haar zoontje.
Ze zei nog steeds glimlachend;
‘Weet je nog dat we het hier gisteren over gehad hebben?’
‘Ik heb nu geen tijd om je vraag uitgebreid te beantwoorden,
maar vanmiddag uit school ben ik er helemaal voor je!’
‘Haar zoon glimlacht nu ook en gaf haar een knuffel. ‘werkse mama!’
In een partnerrelatie, een familierelatie,
of op het werk.
vanuit verdedigings-
of overlevingsmechanismen,
herken dit dan.
naar wie je werkelijk bent,
hier en nu,
in deze situatie,
op dit moment.
Je wijst dan naar de ander,
en het veranderen
Van alles wat er te koop is,
van mindfulness tot yoga,
van meditatiecursus tot klankschaalconcert,
uiteindelijk willen we vaak maar één ding;
Gewoon Even Zijn.
Zonder ergens aan te hoeven voldoen,
zonder productie te draaien,
zonder ‘nuttig’ te zijn,
zonder verwachtingen,
Gewoon. Zijn.
Je kunt gaan liggen,
nu,
op de grond.
Laat je lichaam zwaar worden,
verzachten
en adem.
Hé hé.
Dat dus.
En als je daar meer van wil,
zijn er allerlei mooie vormen voor…
Zodat je er ook echt aan toe komt.
Aan dat Gewoon Even Zijn.
En dan ben je toch iets aan het ‘doen’.
Wel zo lekker voor dat kritische brein van ons 😉
vanuit allerlei tradities.
in allerlei vormen.
reflecteren.
voelen.
als leermoment, als experiment?
dat alles wat schuurt,
je iets te leren heeft?
Compassie Training, Coaching,
een Stiltedag, Vuurcirkel of iets anders is…Wat gun jij jezelf het komende jaar
als ondersteuning
bij jouw eigen proces?
Vuur maken.
Lang geleden deden we dat dagelijks.
Het vlees was geschoten, de bessen waren binnen,
het dak gerepareerd.
Tijd voor niet – doen.
Samen om het vuur zitten,
delen, zingen, muziek maken.
We hebben het nodig, in deze tijd.
Buiten is het koud,
en soms is dat het ook van binnen.
Dus laten we het vuur ontsteken,
zodat je het binnen in je brandend houdt.
In een ruime cirkel, zonder oordelen.
Oprecht verbinden met elkaar,
zonder maskers, zonder iets ‘hoog’ te houden.
Het licht te voelen, te hervinden en te schijnen.
Dat is waar we invloed op hebben.