Berichten

* Take a leap of faith *

Vertrouwen op wat er komen gaat, durf jij het?

 

We worden elke dag naar buiten getrokken,

onze aandacht gaat naar het nieuws, de cijfers

en de algehele waan van de dag.

Als je geluk hebt

kun je de tijdelijke ontspanning

van een vakantie voelen.

 

Heerlijk.

 

En dan kom je weer terug.

 

Durf je dan naar binnen te kijken,

te voelen en te vertrouwen?

Durf je te kiezen voor een bepaalde richting,

waarin jij bepaald wat er gebeurt,

welke kant het opgaat in je leven,

in de maatschappij,

in de wereld?

 

‘Take a leap of faith’.

Je kunt kiezen om te vertrouwen,

dat alles goed komt.

Dat alles goed is,

precies zoals het nu moet zijn.

 

Dat is al een actie op zich.

Bewust kiezen om te vertrouwen,

elke dag, elk uur, elke minuut opnieuw.

Dat het leven zich ontvouwt zoals het bedoeld is.

Dat je lessen kunt leren uit het geworstel dat je tegenkomt.

 

En dat je dan Lichter Leeft.

Ik denk aan woorden van Bert Schierbeek;

‘Hoe je je met zorgeloosheid kon omringen,

en dat dat dan je ruimte was’.

 

 

 

/door

* Luister nou eens gewoon! *

Ken je dat gevoel, dat je niet gehoord wordt?

Dat je probeert de ander iets duidelijk te maken,

maar dat het schijnbaar niet aankomt?

Dat je jezelf (weer) hoort roepen;

‘Luister nou eens gewoon!

 

Wie doet dat nou nog?

Echt luisteren, in plaats van meteen automatisch te reageren.

Vaak hoor je maar half wat de ander zegt,

want door de woorden van de ander wordt er bij jou van alles geraakt,

en gaan je ‘overlevingsmechanismen’ aan;

je gaat in de aanval, in de verdediging of je trekt je terug.

Je hele systeem denkt dat je ‘dood’ gaat,

en daarom reageert het zo heftig.

 

Je moet daarom leren om jezelf te kunnen dragen.

Weten dat dingen soms pijn doen, maar dat je niet ‘doodgaat’.

Je kwetsbaar opstellen geeft het risico gekwetst te worden.

Dat mag je voelen.

Kwetsbaar zijn geeft ook een kans om de relatie te verdiepen.

Eerst de relatie met jezelf, te weten wie je bent en wat je voelt,

en van daaruit de relatie met de ander.

 

Echt luisteren en aangeven dat je gehoord wil worden, doe je zo:

 

  • Voordat je een gesprek begint, check je in bij jezelf, ‘hoe zit ik erbij?’
  • Je begint met de intentie om echt luisteren naar de ander.
  • Terwijl je dat doet, kun je ervaren wat de woorden bij jou oproepen.
  • Observeer dit even en registreer het, luister dan weer verder.
  • Als de ander een stilte laat vallen, geef daar dan ruimte aan, vul hem niet op.
  • Na een tijdje merk je dat er meer ruimte komt.
  • Dan vraag je of de ander nog meer wil zeggen over het onderwerp.
  • Geef daar dan ruimte aan, tot de ander aangeeft dat het genoeg is.

 

  • En dan is er ruimte voor jou. Wat hebben de woorden bij jou opgeroepen?
  • ‘Au, dat deed pijn’ is iets wat vaak voorkomt, durf je dat even toe te laten?
  • En durf je dit aan te geven? Dit vraagt moed.
  • Walst de ander er over heen (door automatisme), geef dan opnieuw ruimte aan de stilte.
  • En voel wat er bij jou van binnen gebeurt.
  • Geef aan waar je behoefte aan hebt; echt gehoord worden.
  • (Zonder de verwachting dat je gelijk krijgt of dat de ander het met je eens is.)
  • (En soms wil je niet zozeer gehoord worden, maar gewoon even vastgehouden.
  • Ook dat mag je aangeven.)

 

Afhankelijk van op welk punt de relatie zich bevind,

en op welk ontwikkelpunt de verschillende personen zitten,

ontstaat er nu verdieping óf in ieder geval één persoon voelt zich gekwetst.

Soms lijkt het of de ander niet wil luisteren.

En soms kan de ander niet luisteren,

omdat zijn of haar eigen ‘mechanismen’ zo hard aangaan.

 

De enige op wie je echt invloed hebt, ben je zelf.

Je kunt jezelf leren dragen.

Je kunt zelf leren echt te luisteren.

Je kunt zelf leren je grenzen te voelen en aan te geven.

Neem de tijd om dit te doen, te beginnen met één gesprek.

Misschien wel bij iemand die je lief is.

Het vraagt wat moeite en energie,

om dit oprecht en zonder oordeel te kunnen doen.

Misschien komt dat wat je geeft, dan wel bij je terug.

En dat is de moeite waard.

 

 

 

 

/door
,

* Stel dat dit waar is *

Het vraagt tijd en moed om iets nieuws in je wereldbeeld op te nemen.

Het is ook een actieve keuze, om telkens weer je aannames en je

beeld van hoe je denkt dat de wereld in elkaar zit bij te stellen.

Hier komt het.

 

Stel dat de aarde waarop je staat en loopt, leeft.

Dat de aarde onderdeel is van de levende natuur als geheel.

Waar jij zelf, als mobiele natuur, ook onderdeel van bent.

Wij hebben de aarde en alles wat ze voortbrengt nodig om te kunnen leven.

Bomen om te kunnen ademen, water om te drinken.

 

Dat hebben we niet meer zo door,

aangezien we druk zijn met werk, gezin, carrières,

reclameblaadjes lezen, en bedenken waar we voor gaan sparen.

En meer van die dingen waar zoveel aandacht heen gaat,

zodat we ons bijna niet meer verbonden voelen met onze natuurlijke omgeving.

 

De aarde heeft ons als mens niet per se nodig.

Er is genoeg andere natuur die meer wederkerig is.

De aarde kan broeien, kan stormen, kan beven, kan valwinden loslaten.

Stel dat dit waar is? Dat je dit langzaam in je wereldbeeld opneemt.

Hoe kijk je dan naar de boom in je tuin die je kapt? Naar de heg die je snoeit?

Naar de onnatuurlijke hitte waarvoor we nu elk jaar massaal zwembaden in de tuin opzetten?

 

Uiteraard moet je je omgeving onderhouden, anders neemt de natuur het over.

Maar als je, zoals de Native Americans en vele andere natuurvolken, in alles het Leven ziet?

En de wisselwerking tussen alles wat leeft, de onderlinge afhankelijkheid, de eenheid?

Dan ga je anders kijken, denken, voelen en handelen.

We voelen ons als mensen nu vaak meer verwant met een huis dan met een boom.

Terwijl mensen en bomen natuur zijn, de meeste huizen niet.

 

Wat leren we de kinderen die nu opgroeien? Hoe we met onze omgeving omgaan?

Mijn zoon zag hoe een klasgenootje in groep 2 een spin doodtrapte.

De juf was er blij mee vertelde hij, want ze vond spinnen eng. Hij nu ook.

 

Vanmorgen wandelde ik weer mijn vertrouwde rondje,

dat er elk seizoen, elke week, elke dag anders uitziet.

In het begin raapte ik heen en terug zwerfvuil op.

Nu alleen nog de terugweg,

want ik kan de hoeveelheid anders niet dragen in twee handen.

 

Elke keer als ik buk om iets op te pakken,

denk ik aan de woorden van Tommy Wieringa;

‘Ik raap niet alleen vuil op, ik buig voor moeder Aarde.’

/door

* Je ziet het pas als je het ziet *

Van de week kwam ineens het inzicht; ze bestond zelf ook nog.

Jarenlang was ze bezig geweest met het contact met haar moeder,

hoe te reageren, hoe haar aandacht te krijgen, hoe gezien en gehoord te worden.

Totdat we een oefening deden vanuit de Compassie Training:

‘Op een schaal van 1 tot 10, in hoeverre heb je aandacht en compassie voor je moeder?’

‘Een 10 heb ik voor haar!!’ zei ze.

‘En in hoeverre heb je dat voor jezelf in deze situatie?’

En toen was het stil.

Dit was het kantelpunt.

Ineens zag ze dat ze al die tijd zichzelf vergeten was.

En dat dit haar uit balans haalde.

En dat dat mede de relatie onevenwichtig maakte.

Nu ze haar moeder en zichzelf een 8 geeft,

op de schaal van aandacht en compassie,

begint er iets te helen.

Het evenwicht kan zich gaan herstellen.

In eerste plaats in haarzelf.

En wie weet wat dat de relatie brengt.

 

/door

* Moeder Aarde *

Onze moeder,

Die hier, nu de aarde is.

U geeft alles wat iedereen nodig heeft.

U bent nu hier,

U zult hier blijven.

Met of zonder ons,

Als menselijk ras.

Geef ons geduld,

Geduld en vertrouwen.

Zodat we ons bewust kunnen worden,

En bewust de aarde weer zullen waarderen.

We maken nu stappen,

En worden nu wakker.

En we doen ons uiterste best,

Om nu vaart te maken,

En tot inzicht en actie te komen.

Help ons moedig te zijn,

en te beseffen dat elke intentie

een gevoel en een handeling in zich heeft.

En dat dat nu, of all times, nodig is.

Namaste.

/door

* Ik gun mezelf rust *

Je kent het vast wel, lekker even weg, er even tussenuit.

Alles afgerond, werk en andere zaken en dan komt het aan op de laatste dingetjes.

Die duren in mijn hoofd altijd een half uurtje, in het echt ruim drie uur.

Want als wij onze vrolijk oranje beschilderde caravan hebben klaargezet,

moet alle rotzooi er nog in. Nog ‘even’ de tassen inpakken van de kinderen,

nog ‘even’ mijn eigen spullen bij elkaar, ‘even’ de koelkast leeg,

de vuilnisbak legen, de vissenkom verschonen. Nog ‘even’ stofzuigen,

alle planten water geven, zowel binnen als buiten,

de buurvrouw de sleutel geven en vragen om de vissen te voederen.

Nog ‘even’ de zwembroek van zoonlief pakken, een extra Donald Duck voor dochter.

Nog ‘even’ het brood uit de trommel, de hoofdkussens mee, de gasflessen pakken.

Gelukkig heb ik twee toppers die nog ‘even’ hielpen de afwas weg te werken aangezien de vaatwasser stuk is.

Compleet afgedraaid ga ik zitten in de auto om te beginnen aan een ‘rustige’ vakantie.

 

Gelukkig was ik me bewust van mijn neiging tot ongeduld en om te gaan ‘rennen’ om alles af te krijgen.

Ik was al moe van weken hard werken en inmiddels weet ik dat ik dan sneller in zo’n patroon verval.

Mijn neiging is dan om juist niet stil te staan en door te jakkeren en automatisch vanuit emotie te reageren.

Omdat ik stilstond bij wat ik voelde en oprecht vriendelijk kon zijn naar mezelf,

viel ik niet uit tegen mijn dochter die niet gelijk deed wat ik vroeg.

Ik vroeg vriendelijk of mijn zoon even ging stofzuigen in plaats van hem een snauw te geven.

 

Het bewust voelen dat het even pittig was en dat dat mocht van mezelf, dat ik oprecht vriendelijk kon zijn naar mezelf

en mezelf rust gunde, op dat moment en niet pas als we op de camping aankwamen, dat maakte een enorm verschil.

 

Mijn man was er niet veel beter aan toe dan ik, dus toen ik naast hem zat in de auto

en het humeur op vriezen stond, kon ik een grapje maken waarop de sfeer ontdooide.

We reden weg, uitgeput maar voldaan dat we het maar weer voor elkaar hadden gekregen.

Twee uur in de auto voor de boeg om uit te rusten, waarna het circus van spullen uitpakken kon beginnen.

Niet teveel doen om alles maar af te krijgen, maar vooral aanwezig zijn in het moment,

en kijken wat dat brengt. In dit geval rust, geduld met mezelf en mijn gezin, en 2,5 uur ‘vertraging’.

En daarmee was de vakantie al meteen begonnen.

 

 

 

/door

* Lichter Leven *

Wat zou het heerlijk zijn om Lichter te Leven!

Je niet meer al te druk maken om je ‘to do’ lijstjes,

Je werk/prive balans ook echt in balans houden,

of je nu thuis werkt, op locatie of onderweg bent.

Minder gedoe te ervaren met je partner/collega/moeder/enz.

Minder last hebben van jezelf, van bepaalde neigingen

en gewoonten die je liever niet zou hebben.

 

Gewoon je vrijer voelen, in keuzes die je maakt,

wel of niet naar die verjaardag/ etentje/ afdelingsborrel,

Je vrij voelen in jezelf, in je lijf, in je relaties,

in het voelen, herkennen en aangeven van grenzen,

en daar dan ok mee kunnen zijn.

 

Minder doen ook, en gewoon meer ervaren wat is.

Van de leuke, fijne en prettige dingen in het leven.

Waar we soms weleens het contact mee kwijt raken,

hoe fijn zou het zijn om dat alles te voelen

en daarmee Lichter te Leven!

 

Het Jaarprogramma Lichter Leven geeft je inzicht,

handvatten en praktische tips die je meteen kunt toepassen

in een sfeer van rust, vriendelijkheid en gelijkwaardigheid.

27 mei 2021 beginnen we, ben je er klaar voor?

 

– Forien –

 

 

/door

* Vriendelijkheid *

‘Dat er vriendelijkheid in je blik mag zijn, als je naar binnen kijkt.’

– John O’Donohue (vrij vertaald) –

/door

* Veranderlijk *

Je gelooft je ogen niet als je naar buiten kijkt deze dagen !
*
Dikke sneeuwvlokken en strakblauwe luchten wisselen elkaar af.
En dat half april, lente en winter tegelijk op 1 dag.
*
Het herinnert me zo aan onze menselijke natuur.
*
Emoties en gedachten wisselen elkaar namelijk ook continue af.
Ook in die extremiteiten.
*
Het ene moment ben je blij en voel je je prima,
het volgende voel je je teneergeslagen en sip.
*
Ogenschijnlijk ineens.
Zonder aanleiding lijkt het.
*
Maar die aanleiding is er altijd.
Soms is het een opmerking. Soms is het een herinnering.
Soms is het een oordeel.
*
Emoties en gedachten kun je vergelijken met wolken aan de lucht.
Ze komen en gaan.
*
Tenzij je vasthoudt aan die opmerking, die herinnering, dat oordeel.
Herken ze, voel ze en laat ze gaan.
*
Herinner jezelf eraan dat je altijd de blauwe lucht bent.
*
– Forien –
/door

* Authenticiteit *

Ego vs Ziel.
Klinkt altijd mooi, authentiek zijn,
maar wat betekent het nou eigenlijk
en wanneer ben je het?
*
Heel simpel gezegd leef je vanuit je ‘Ego’ als je bezig bent met hoe je bent,
hoe je overkomt en hoe mensen over je denken.
*
Je leeft vanuit je ‘Ziel’ als je ‘belichaamd’ aanwezig bent, doet wat je kan,
met alles wat je hebt op het moment waar je bent.
*
Authentiek zijn gaat over vanuit je hart en ziel leven.
*
Als je je eigen leven Authentiek wil Leiden,
ben je je daarnaast ook bewust van je ‘Ego’;
je persoonlijkheid, de rollen die je hebt.
*
Misschien ben je nu vooral aan het overleven.
En voel je helemaal geen ruimte om hier over na te denken.
*
Maar misschien ook wel.
En ben je benieuwd waar je ongeveer zit op dit spectrum
en hoe je dit Authentiek Leiderschap zelf kunt leven.
– Forien –
/door