Tag Archief van: #mindfulcoaching

‘We zijn allemaal in dezelfde fysieke wereld, maar in hele andere emotionele en spirituele werelden’
(Uit ‘Times of the sixt sun’)

De bijna lichtgevend witte sneeuw knispert al dagen onder onze voeten.
Sleetjes rijden af en aan in een wondere witte wereld.

Vanmorgen maakte ik mijn dagelijkse wandelingetje, voor frisse lucht in het hoofd en beweging.
Een ambulance met loeiende sirenes stopte een paar huizen verder, de hulptroepen zijn al ingeschakeld hoor ik.

Ik krijg een mailtje van een deelnemer die aangeeft zich alleen te voelen, in deze tijd.
En eerlijk gezegd, ik voel het ook deze ochtend.

Mijn kinderen zijn voor het eerst weer allebei naar school, ik voel weer wat ruimte.
Tegelijkertijd mis ik het samenzijn met familie en vrienden, lachen, knuffelen.

Ik kijk naar buiten en zie stukjes blauwe lucht en zon tevoorschijn komen.
Een voorbode op komende week.

Perspectief is wat we nodig hebben. De sneeuw, het schaatsen, de lente.
De onoverwinnelijke lente in jezelf voelen, terwijl je soms de tranen als smeltwater laat gaan.

Kijk of je telkens hier kunt blijven. Bij het kraken van de sneeuw onder je voeten,
of bij de stem van een dierbaar iemand aan de telefoon.

Het is een kwestie van tijd en dan breekt de lente weer aan.
De sneeuwklokjes zijn al begonnen.

 

De hele wereld staat stil. Door een pandemie die nog steeds voortduurt.

Wellicht heb je er al over nagedacht en gevoeld wat dit betekent. Voor jezelf, voor je omgeving, voor de wereld.
We kunnen niet doorgaan zoals we deden. Alle aardse bronnen die we overmatig aanboren raken op. Wijzelf raken op.

Wat nu? Volhouden en veerkracht vinden tot er weer meer ruimte is en we meer kunnen.
Maar wat dan?

Kunstenaars en creatievelingen lijken inspiratie uit een onuitputtelijke bron te halen. Ze verbeelden dingen die de meeste mensen niet meteen bedenken.
Toch heeft iedereen die kracht in zich. Om met verbeelding je iets voor te stellen hoe je dat het liefste zou zien.

Dus gebruik deze kracht om je voor te stellen hoe we straks verder gaan. Hoe gaan we in het ideale geval om met de aarde, met elkaar en met onszelf?
Walt Disney wist het en zei het al; als je je verbeelding gebruikt kunnen de mooiste dingen gebeuren.

Alles wordt twee keer gecreëerd, eerst in je verbeelding, vervolgens in het echt.
Als je weet waar je heen wil, heb je een duidelijke richting. We weten nu ons startpunt; we staan stil.

Welke richting gaan we op?

Morgenmiddag om 17:00 sta ik bewust stil in het centrum van Harmelen. Op de hoek tussen de Kloosterhoeve en de kerk, daar waar de Kerstboom stond.
Doe je mee? Iedereen kan aansluiten, als we allemaal voldoende ruimte innemen. Iedereen is verantwoordelijk voor alleen zichzelf.

Je kunt ook meedoen en bewust stil staan thuis, loop 3 stappen je deur uit en sta dan bewust stil.

Net zo waardevol, er gebeurt iets bijzonders als meer mensen tegelijkertijd met hetzelfde bezig zijn. Het is voelbaar.
Dat kan zowel negatief aanvoelen (daarom is 2x per week nieuws kijken genoeg) als positief.

Ik wil me inzetten voor dit laatste. Om iedereen eraan te herinneren dat je altijd een keuze hebt aan hoe je omgaat met wat er op je pad komt.

– Forien –

Oja, ik neem ook een flinke stok mee met een witte vlag eraan. Iedereen krijgt stokken op z’n pad. Je kunt ermee slaan of ze versieren…

Oefening:

Neem een papiertje en een pen en schrijf twee lijstjes; 1 waarop staat wat je belangrijk vindt in je leven en 1 waarop staat waar je je tijd aan besteedt. Je zou dat nu even kunnen doen.

 

Veel mensen vinden kinderen, gezondheid en vrienden belangrijk. Waar ze het meeste tijd in de week aan besteden; werk en zaken die ‘moeten’. Hoe is dat bij jou? Durf eerlijk te zijn.

 

Hoe zorg je nou dat je ook echt de dingen doet die belangrijk voor je zijn? Mel Robbins heeft het over de 5 seconden regel; heb je een goed idee of wil je graag iets doen wat belangrijk is? Besluit dan of je dit nu gaat doen binnen 5 seconden, waarbij je terugtelt van 5…4…3…2…1…actie!

 

Als je langer wacht, neemt je denkhoofd het over van je hartgevoel. Je hoofd gaat bezwaren opwerpen en je hart delft het onderspit. Gevolg is dat je veel nadenkt over veel dingen, maar de actie, je hart dat roept, wordt niet meer gehoord en er volgt geen actie.

 

Ik ken dit maar al te goed. Al jaren wilde ik reizen maken, mijn hart riep hard, maar mijn hoofd nam het over, uit angst. Drie jaar geleden werd ik ernstig ziek, en ik herstelde. Ik dacht, als niet nu, wanneer dan? In november 2019 besloot ik om naar India te gaan. Wat ik zo graag wilde, en zo lang zo niet durfde, bleek een kwestie van een stappenplan afvinken. Het is het beste wat ik ooit voor mezelf heb gedaan.

 

En nu kan ik voorlopig niet reizen. Begrijp me goed, ik voel nog steeds lichte angst om alleen de wereld over te gaan. Maar de roep van mijn hart wordt steeds sterker. Vraag me niet waarom, het is een gevoel.

 

Dat gevoel is nu. En het is goed om dat in een kader te zetten (wat kan er gezien de omstandigheden) en een perspectief te creëren. Dus maak ik vast een stappenplan voor mijn volgende trip. Dan hoef ik alleen nog maar af te vinken als het moment daar is. En het gaat bij reizen om de kwaliteit, niet om de kwantiteit, zoals bij zoveel dingen..

 

Wat wilde jij altijd al doen, waar gaat je hart naar uit? Waar liet jij de angst overwinnen in plaats van je over te geven aan de stroom van het leven en wat dat van je vraagt? Hoe ziet jouw stappenplan eruit en welke stappen kun jij gaan zetten? Maak een plan. Dit is het moment.

 

De Sint is het land uit en Kerst staat voor de deur.

Hoe sta jij erin deze december? Jammer dat alles anders is, of geeft het ook rust en ruimte?

In klein gezelschap de feestdagen vieren, met oprechte aandacht voor elkaar.

De paar mensen die je dan ziet, durf je die Echte vragen te stellen?

Hoe gaat het met je? En dan Echt naar het antwoord luisteren?

‘Waar werd je blij van het afgelopen jaar?’

‘Waar was je bang voor?’ en ‘Waar ben je bang voor?’

‘Als 2021  je laatste jaar zou zijn, hoe zou je dat jaar dan besteden?’

‘Waar hoop je op en wat zou je anders willen?’

‘Wat ga je precies anders doen en wanneer begin je daar mee?’

In plaats van de aandacht naar buiten te richten, op wat anderen zullen denken,

durf je nu te vertrouwen op je intuïtie, op je innerlijke kompas?

Te voelen wat er in je leeft en dit de ruimte te geven?

En je uit te spreken? Naar degene die je lief zijn?

– Forien –

 

Is het goed genoeg? Wat je doet, wat je maakt, wat je hebt, wat je leeft? De meeste mensen voelen ergens dat het niet goed genoeg is. Niet op individuele schaal, niet op collectieve schaal, niet op mondiale schaal.

Wat als we beginnen te ervaren dat het wel goed genoeg is? Dat je elke gedachte die deze ervaring ondermijnt, loslaat en niet ingaat op de inhoud? Wat blijft er dan over? Een experiment.

Vandaag. Nu. De komende 10 minuten (want langer dan dat kunnen de meeste mensen de aandacht niet vasthouden bij deze oefening, probeer maar eens). Het eerste wat je tegenkomt dat niet goed genoeg is, gaan herkennen.

De koffie die niet lekker smaakt, het weer als je naar buiten kijkt, de klus die je nog moet afmaken, dat je naar de wc moet maar geen zin hebt om te gaan, wat dan ook.

Opmerken, herkennen, erkennen en dan verzachten. Het is wel goed genoeg. Deze gedachte toelaten. Wat ervaar je, als dit wel goed genoeg zou zijn? Voel je iets van ontspanning, rust? Een begin van ruimte ervaren en helderheid? Of ervaar je nu juist de spanning en onvrede?

Hoe het ook zij, hier heb je iets te doen. Als je rust en ruimte merkt, kun je het experiment herhalen. Als je juist meer spanning voelt, kun je het experiment herhalen. Om te ervaren hoe iets voor je is en dan te verzachten. Tevreden met het moment, precies zoals het nu is.

Goed genoeg.

Ja ik wil graag door een roze bril kijken. Met het idee dat de wereld goed is en een fijne plek om te zijn, veilig, verbonden. Het gevoel te hebben en behouden dat iedereen er helemaal mag zijn, met alles erop en eraan. Zonder oordeel of uitsluiting. Ik wil graag uitgaan van de beste intentie die iedereen heeft om het juiste te doen. Vanuit de kennis, het innerlijk weten en het gedragsrepertoire dat iemand op dat moment tot zijn of haar beschikking heeft.

Het is wel eens moeilijk. Niet omdat ik dat niet oprecht geloof, dat iedereen een licht in zich heeft wat je kunt ontwikkelen en uitbreiden. Maar omdat nog heel veel mensen leven vanuit onwetendheid. Daarmee bedoel ik, je kunt niet weten, wat je niet weet. Je weet pas dingen als je ergens tegen aan loopt of dat iemand je iets aanreikt.  Veel mensen leven op de automatische piloot. Ze doen heel veel, maar weten vaak niet eens meer wat precies. Vanuit een wereldbeeld wat je automatisch hebt gevormd gedurende je leven. Je kijkt zoals je kijkt naar dingen. Zoals iedereen dat doet op zijn eigen manier, vanuit zijn eigen referentiekader. Zonder dat je doorhebt dat er nog andere mogelijkheden zijn, andere kijken op de wereld. Zodat je doorkrijgt hoe relatief ieders specifieke kijk is. Zolang alles zijn gangetje gaat en je hebt het redelijk goed, is die noodzaak er ook niet.

Veel mensen die bij mij een Mindfulness training of coaching volgen, geven aan dat ze nooit hadden gedacht dit nodig te hebben. Want het was simpelweg niet nodig. Het moment was er niet naar, want alles liep redelijk op rolletjes. Tot dat je dus op zo’n punt komt dat je wereldbeeld (en je zelfbeeld) wankelt. Mindfulness biedt je een perspectief naast dat wat je tot nu toe onbewust als perspectief hebt aangenomen. En dan ontstaat de notie van keuzevrijheid. Je hebt iets te kiezen, je hebt iets te willen, maar voel je dat ook zo? Kun je jezelf toestemming geven om keuzes te maken die ingaan tegen je omgeving? Die ingaan tegen je eigen overtuigingen, tot nu toe? Maar die je wel een groot gevoel van vrijheid kunnen opleveren?

Iedereen die denkt, goh, ik ben nieuwsgierig of ik wil al een tijdje iets met mindfulness doen, wacht er niet mee. Wacht niet tot je op zo’n punt komt, dat de keuze voor jou gemaakt wordt. Dat je tot stil staan wordt gedwongen. Wees proactief, neem het heft in eigen hand en bepaal zelf hoe je je leven aanstuurt. Je kunt niet kiezen wat er op je pad komt, je kunt wel preventief leren hoe je ermee omgaat. Dat geldt voor persoonlijke issues maar ook voor  mondiale, zoals een tweede, derde of vierde golf van de pandemie of de in aantocht zijnde klimaatcrisis. Dus. Nu is het beste moment, neem contact op voor een vrijblijvende kennismaking en kijk wat het je kan brengen.