* Stiltedag *

STILTEDAG 17 DECEMBER

*
Misschien
*
voel je de druk
de onrust
de stress
en hectiek
van deze tijd.

*
Wat je nu nodig hebt
is een plek
waar je even niks hoeft
*
Een plek
waar je een hele dag
tijd voor jezelf hebt
*
Een rustpunt
*
Om op adem te komen
*
Binnenkort
faciliteer ik
weer zo’n dag
*
Met liefde
*
Op 17 december
omgeving Harmelen
*
Met mindfulness en compassie,
rust en verdieping
*
Op een fijne plek
met een kleine groep
fijne mensen
*
Laat je leiden
door een verstillend programma
inlcusief een heerlijke lunch
*
Een hele dag
voor 75,-
*
Voel je welkom
*
Neem contact op
voor meer informatie
*
Hartegroet,
Forien

/door
,

* Grenzen aangeven *

Stap 1: Voel.

Wat gebeurt er als je grens overschreden wordt? Veel mensen ervaren een verkrampt gevoel op de borst en/of spanning in de buik. Wat gebeurt er bij jou? Onderzoek het en (h)erken het op het moment dat het gebeurt.

Stap 2: Verken.

Check of je reactie hoor bij de situatie nu, of dat je reactie hoort bij een situatie van vroeger. In het laatste geval is je reactie waarschijnlijk groter dan bij de situatie nu past.

Stap 3: Vertel.

Vertel in 4 stappen wat er gebeurt op dat moment;

1) Welke situatie is er?
2) Welk gevoel roept dit bij je op?
3) Welk gevoel zou je liever hebben?
4) Vraag of de ander hier rekening mee wil houden.

Voorbeeld:

1) Je leidinggevende/ je moeder/ een vriendin dringt aan dat je langskomt, maar je bent eigenlijk te moe en  je hebt geprobeerd  om dit aan te geven.
2) Je voelt druk op je borst en een dichtgeknepen keel, je herkent dit als verdriet en je voelt je niet serieus genomen.
3) ‘Ik merk dat ik verdrietig wordt als je zo aandringt, ik zou het fijn vinden als je hoort wat ik zeg en me serieus neemt.’
4) ‘Wil je dat doen?’ (De toon is belangrijk; niet oordelend en verwijtend maar vriendelijk en duidelijk.)

Zonodig herhalen, dat is niet asociaal en ook niet egoïstisch, dat is duidelijk je grens aangeven en daarmee goed voor jezelf zorgen 😉

 

/door
,

* Reality check *

Wat je ziet,

Is je werkelijkheid.

 

Hoe je kijkt,

bepaalt wat je ziet.

 

Je realiteit is een reflectie van je binnenwereld.

 

Zijn je gedachten donker,

dan zijn je gevoelens donker,

dan is de wereld donker.

 

Zijn je gedachten licht,

dan zijn je gevoelens licht,

dan is de wereld licht.

 

Hoe kijk jij vandaag naar je dag?

/door
, ,

* Innerlijke Wereld Vrede *

Toen ik 6 jaar was, wilde ik al wereldvrede.

Ik probeerde actief bij te dragen door te bemiddelen bij ruzietjes op school.

Langzaam maar zeker groeide ik op en mijn idealen leken steeds minder haalbaar.

 

En toch.

 

Jon Kabat-Zinn is de grondlegger van de Mindfulness Training zoals we die nu kennen.

Hij leerde mediteren en werd geïnspireerd door zenboeddhist en vredesactivist  Thich Nhat Hanh.

De volgende woorden komen van de Dalai Lama, naar aanleiding van het overlijden van Thich Nhat Hanh, enkele weken terug.

“Zijn leven was van grote betekenis. Niet alleen door met zoveel anderen te delen hoe mindfulness en compassie bijdragen aan innerlijke vrede, maar ook hoe mensen met dat bewustzijn kunnen bijdragen aan de wereldvrede. Ongetwijfeld is de beste manier om hem te eren, verder te gaan met zijn werk om zo de vrede in de wereld te bevorderen.”

 

Wauw.

Dit is waar ik aan bijdraag.

 

Inmiddels volwassen heb ik een manier gevonden om actief bij te dragen aan wereldvrede.

Dat is niet niks.

 

Ik geloof dat als iedereen zijn eigen ‘shit’ zoveel mogelijk opruimt,

er ruimte komt voor het pure, het goede, het universele.

 

Voor het goed zorgen voor jezelf en goed zorgen voor elkaar.

Ieder op de eigen manier, op de eigen tijd, met eigen mogelijkheden.

 

Wij zijn degene op wie we gewacht hebben.

Je invloed is groter dan je misschien denkt.

/door
,

* Hold your ground *

Neem in je relatie je eigen stuk in.
Relaties bestaan idealiter uit gelijkwaardige uitwisseling
tussen mensen die vanuit hun innerlijke kracht leven.

 

Gelijkwaardig in de zin van ‘gelijke waarde’.

In een partnerrelatie, een familierelatie,

of op het werk.
​​​​
Dat kan ook als je beide een andere rol hebt,
 
of op een andere plek in de hiërarchie piramide zit.
 
 
 
Je weet dan dat je van waarde bent
 
en dat de ander dat ook is.
 
Je kunt je eigen plek innemen.
 
Je kunt je plek ‘ownen’
 
en als er aan gerommeld wordt,
 
weet je wat je waard bent.
 
(Net zoveel als de ander.)
 
‘You can hold your ground’.
 
Op een vriendelijke, compassievolle manier.
 
 
 
Dat kan alleen
 
als je vanuit je eigen innerlijke kracht leeft.
 
 
 
Als je weet wat je waard bent
 
en je grenzen kunt aangeven,
 
dan blijf je (of ga je) naast iemand staan,
 
in plaats van eronder
 
of erboven.
 
 
 
Je ziet dan eerder je eigen ongemak
 
en dat van de ander
 
en je neemt dan verantwoordelijkheid
 
om te gaan staan voor wie je bent
 
en wat je voelt,
 
op een respectvolle en compassionele manier.
 
Je spreekt je waarheid,
 
hoe jij het ervaart.
 
 
 
Hiermee nodig je de ander uit
 
om ook op deze wijze te gaan staan voor zichzelf.
 
Zich ook kwetsbaar op te stellen
 
en de eigen waarheid te spreken.
 
Dan sta je naast elkaar
 
en kun je in verbinding blijven.
 
 
 
Als je merkt dat je verdwijnt,
 
dat je je aanpast of dat je jezelf opblaast,

vanuit verdedigings-

of overlevingsmechanismen,​​​​

herken dit dan.
​​
Volg dan je adem
 
en adem.
​
 
En kom terug

​​naar wie je werkelijk bent,

hier en nu,

in deze situatie,

op dit moment.​​​​​​

 
 
Dat kan spannend zijn,
 
omdat je vaak gewend bent
 
om uit automatisme te handelen.
 

​Je wijst dan naar de ander,
 
terwijl de kracht zit
 
in het omarmen van jezelf

en het ​​veranderen
 
van je eigen gedrag.

 

 

 

/door
,

* Reflectie Ruimte *

De laatste 2 weken van december
voelen van oudsher
als Heilige tijd,
vanuit allerlei tradities.
Het licht wat weer terugkomt,
in allerlei vormen.
Terugkijken op het afgelopen jaar,
reflecteren.
Stilstaan bij het Nu,
voelen.
En vooruitkijken naar het komende jaar,
waar wil je wat ontwikkelen?
Kun je alles wat er op je pad ligt zien
als leermoment, als experiment?
Wat nou als je erop vertrouwt
dat alles wat schuurt,
alles wat wrijving geeft
je iets te leren heeft?
Wat een glorie als de inzichten tot je komen
en je voelt dat je de regie weer terug krijgt.
Dat je de opwinding en het enthousiasme kunt voelen
als je eenmaal bepaalde dingen van jezelf begrijpt,
doorvoelt en doorleeft hebt!
Of het nou een Mindfulness Training,
Compassie Training, Coaching,
een Stiltedag, Vuurcirkel of iets anders is…Wat gun jij jezelf het komende jaar
als ondersteuning
bij jouw eigen proces?
Ik wens je mooie dagen!
– Forien –
/door
,

* We steken vuurtjes aan *

Vuur maken.

Lang geleden deden we dat dagelijks.

Het vlees was geschoten, de bessen waren binnen,

het dak gerepareerd.

Tijd voor niet – doen.

Samen om het vuur zitten,

delen, zingen, muziek maken.

We hebben het nodig, in deze tijd.

Buiten is het koud,

en soms is dat het ook van binnen.

Dus laten we het vuur ontsteken,

zodat je het binnen in je brandend houdt.

In een ruime cirkel, zonder oordelen.

Oprecht verbinden met elkaar,

zonder maskers, zonder iets ‘hoog’ te houden.

Het licht te voelen, te hervinden en te schijnen.

Dat is waar we invloed op hebben.

 

 

 

 

/door

* Je hebt niks te kiezen? *

Je kunt pas kiezen,

als je weet dat je een keuze hebt.

 

En je hebt altijd een keuze,

maar veel mensen zijn zich daar niet bewust van.

Niet in wat je overkomt heb je een keuze,

maar wel in hoe je ermee omgaat.

 

Als je denkt in een bepaalde situatie,

dat er geen andere mogelijkheden zijn dan ‘die ene’?

Dan heb je altijd nog de keuze

om toch naar andere mogelijkheden op zoek te gaan…

 

Waartussen kun je dan een keuze maken?

Als je groter gaat denken, wat zijn je opties?

 

In je hoofd kun je dan hardnekkige gedachten horen;

‘Nee, dat kan echt niet, niet in dit geval, ja maar… nee want…’

 

Dit zijn beperkende overtuigingen.

Ze helpen je niet, sterker nog,

ze beperken het onderzoeken van de mogelijkheden.

Ze zetten je vast en laten je in kringetjes ronddraaien.

 

Gedachte experiment; Wat als alles kon?

Als je jezelf toestaat zo gek mogelijke oplossingen te bedenken?

Oplossingen die helemaal niet kunnen?!

(En kunnen ze dan fysiek niet of in jouw hoofd niet..?)

 

Dan geef je jezelf in ieder geval de ruimte om:

  • weg te blijven van de beperkende overtuigingen (die niet helpen)
  • de mogelijkheden te onderzoeken (hulp vragen?)
  • een beetje humor en lichtheid in de zaak te brengen (glimlachen ;))

En misschien kom je iets tegen waar wel iets in zou kunnen zitten…

 

Als iets echt niet anders kan,

dan heb je altijd nog de keuze om

te kiezen voor hoe je je ertoe verhoud.

 

Kies je ervoor om het glas halfvol of halfleeg te zien?

Kies je om te reageren op iets, of om het even te laten?

Kun je wachten tot iets zich soms vanzelf wel oplost?

 

Die keuze kun je elke keer, misschien wel 10x per dag maken.

Totdat het gemakkelijker wordt, om het glas halfvol te zien.

Totdat het makkelijker wordt, om je reactie even uit te stellen.

 

En dan is er niets verandert aan de situatie zelf,

maar wel hoe jij hem ervaart.

 

Dit klinkt zo makkelijk,

maar dit doe je niet ‘even’.

Dit is hard werken.

 

Maar als je ziet dat je altijd een keuze hebt,

dan heb jij weer de regie.

En dat is wat je wil.

 

 

 

/door

* Alles wat je voelt is waar *

Alles wat je voelt is waar.

De knoop in je maag, de druk op je borst,

het hoofd vol watten, de zenuwen in je lijf.

Maar hoe jij dit interpreteert, is niet per se de waarheid.

 

Er is een verschil

tussen naar de signalen van je lichaam luisteren

en blind je emoties volgen, want ‘zo voel je het nu eenmaal’.

Al kun je zowel signalen van je lichaam als emoties fysiek waarnemen.

 

Eerst gewoon waarnemen,

Wat voel ik precies, en waar, in mijn lichaam?

Hoe voelt het aan, waar bestaat het uit,

wanneer begon het,

wat ging er aan vooraf?

 

En dan begint het duiden van deze signalen.

Een bepaald gesprek als ‘zwaar op de maag’ ervaren,

betekent namelijk niet dat je nooit meer zo’n gesprek moet voeren.

Het is een signaal dat er iets niet stroomt, niet de bedoeling is.

 

Misschien geeft je je grenzen wel te weinig aan,

of neem je te weinig ruimte in,

en is het zware in je maag

wel het signaal dat je daarvoor lichaam geeft.

 

Realiseer je dat het enige waar je invloed op hebt,

jij zelf bent en niet de ander.

 

De ander kunt je niet direct veranderen,

maar als jij verandert,

kan het niet anders dan dat er iets verandert

in de dynamiek tussen jullie beiden.

Dat is een systemische wetmatigheid.

 

Leer je jezelf en je lichaam op deze manier bewust kennen,

dan kun je jezelf bijsturen.

Wellicht kies je voor ander gedrag,

wat weer iets in beweging zet bij de ander.

En dan kan zo’n ‘zwaar op de maag’ gesprek

ineens heel anders lopen…

 

 

 

 

 

 

 

/door

* Bij jezelf blijven *

(For English, please scroll down. Especially for my new Irish friends I decided to translate my stories, so now my abroad fans can enjoy as well ;)) This will also be the case for my book that is on the way. I hope to finish it at the end of this year, but it’s done when it’s done, you can not rush these things 😉 The title I do know already, in Dutch it is going to be ‘Wat nu? Een antwoord op deze tijd’, in English it will be ‘Now what?’ An answer at these times’.)

Nog één ding over reizen. Mijn vriendin Anne vroeg me vorige week hoe het toch komt dat we onszelf zo veel meer bij onszelf voelen als we alleen reizen. En elke keer als we dan thuiskomen, worden we weer zo makkelijk opgeslurpt door het dagelijks leven. Ik dacht hier even over na, en toen kwam het volgende in me op: We worden uit ons eigen centrum getrokken en worden weer geleefd door agenda’s en door anderen, in plaats van verbonden te blijven met onszelf. Ik heb opgemerkt dat ik mijn eigen innerlijke stem veel duidelijk kan horen als ik alleen reis. Ik luister naar mijn hart en vertrouw op mijn buikgevoel en intuïtie aangezien er niets of niemand anders is om op te vertrouwen.

Jaren geleden kon ik niet alleen reizen omdat ik zo overweldigd was door alle externe prikkels dat ik het contact met mijn eigen centrum verloor en direct ging dissociëren. Nu weet ik hoe ik geaard kan blijven zodat ik verbonden kan blijven met mijn centrum. Ik heb dit de laatste paar jaar geleerd, eigenlijk uit nood, toen ik erachter kwam dat ik nog steeds wat oude trauma’s bij me droeg in mijn systeem, in mijn lichaam. Ik heb geleerd hoe ik daarmee om kan gaan door mijn aandacht te focussen en meer en meer bewust te worden.

Nu kan ik reizen zonder mijn interne gevoel van veiligheid te verliezen. Ik kan verbonden blijven met mezelf, en me van daaruit verbinden met anderen. Omdat ik mezelf nu op een diep niveau ken, kan ik mezelf gereflecteerd zien in anderen én kan ik hen zien zoals ze werkelijk zijn. Ik ben niet meer bang om om echt contact te maken, van hart tot hart.

Toen ik vorige week in Ierland was, vroeg ik mensen in pubs en lunchrooms meer dan eens of ik bij hen kon komen zitten aan tafel, als ze een stoel over hadden. Heel fijn om echte verhalen met elkaar te delen over onze levens en wat we gemeen hadden. Elke keer had ik een superleuke tijd met goed gezelschap. Mensen vertelden me dat ze eerst verbaast waren over mijn vraag en uiteindelijk vertelden ze dat ze wilden dat ze dat ook zouden durven. Wie weet wat deze ervaring brengt 😉

* Staying Centered *

One more thing about travelling. My friend Anne asked me last week how come that when traveling alone we feel so much more connected to ourselves. And anytime we get home, we get sucked in daily life so easily. I thougth this over for a little while, and then this came to me: We get towed out of our centre and start being lived by our agenda’s and by others, instead of staying connected to ourselves. I noticed I can hear my inner voice much more clearly when traveling alone. I listen to my heart and trust my guts and intuition since there is nothing or nobody else to trust.

Years ago, I couldn’t travel on my own because I would be so overwhelmed by all the things from the outside that I would lose the connection to  my centre and start to dissociate right away. Now I know how I can stay grounded so I can stay connected to my centre. I learned this out of emergency over the last couple of years, when I found out I was still carrying some trauma with me in my system, in my body. I learned how te deal with that by focussing my attention and becoming more and more conscious.

Now I can go travel without losing my inside feeling of safety. I can stay connected to myself, and therefore, connect with others from this point. Because I now know myself in a deep way, I can see myself reflected in other people, ánd see them as they really are. I’m not afraid anymore to make real contact, from one heart to another.

When I was in Ireland last week, I’d ask people in pubs and lunchrooms more then once if I could join them, when they had a spare seat at their table. Really nice to share some real stories about our lives and about what we had in common. Every time I ended up having a really good time with nice company. People told me they were at first surprised by my question, and ended up by saying that they wished they had the guts to do so. Who knows wat this experience might bring 😉

/door