Tag Archief van: #wijsheid

Het belangrijkste

* Ik sta bewust stil *

‘Het belangrijkste is,
om het belangrijkste,
het belangrijkste te houden.’

(Stephen Covey)

Wil je meer liefde, innerlijke harmonie en rust?
Wil je minder stress, geweld, angst en wrok?
Zowel voor jezelf als voor anderen als in de wereld?

Dat is de reden dat ik de afgelopen drie dagen met een bord en een stok met witte vlag midden op het plein in mijn eigen dorp stond. Omdat alle grootse veranderingen klein, bij jezelf, in je eigen omgeving beginnen.

Het begint met bewustwording.
Dan de moed om een keuze te maken.
Dan het lef om het uit te voeren.
Alle veranderingen in de wereld beginnen bij individuen.

Bij jou en bij mij.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf.

Maar. Er is een maar.

Als je geen ruimte hebt om je bezig te houden met andere dingen, met idealen, omdat er in je eigen leven te veel dingen spelen die je hoofdruimte opeisen, dan is dat je startpunt.

Het kunnen innerlijke overtuigingen zijn, een innerlijke criticus die zegt; ‘doe even normaal’, ‘het helpt toch niet’, ik heb wel wat anders aan mijn hoofd’ of ‘het is wel heel raar’.

Of het kunnen maskers zijn, die zoveel mensen lijken te dragen tegenwoordig, om te kunnen functioneren in de omgeving die we gecreëerd hebben met elkaar. Wie durft zichzelf nog echt te laten zien? Wie je echt bent? Hoe het echt gaat?

Het kunnen ook angsten zijn, reëel of irreëel, om inderdaad ‘gek’ gevonden te worden en buiten de boot te vallen. Hoe heerlijk kunnen kinderen nog vanuit hun hart impuls dingen doen, en het plein over rennen met een witte vlag, zonder bezig te zijn met wat anderen er wel niet van denken.

Ik herken het, mijn eigen overtuiging was lang dat ik er niet helemaal bij hoorde, dat ik een beetje gek was (wie niet;) dat mensen mij zouden verlaten, wat angstig was, en dat de wereld niet te vertrouwen was. Aan de oppervlakte ging het allemaal prima, had ik mijn maskers, speelde mijn rollen en deed ik ‘m’n ding’.

Maar van binnen was ik afgesloten van mijn gevoel, van mijn eigen wijsheid. Ik heb toen ik opgroeide niet de ruimte ervaren om mijn eigen stem te vinden, laat staan die te laten horen. Aanpassen om te overleven, dat heb ik lang gedaan.

Sinds een aantal jaar leef ik heel bewust vanuit mijn hart. Ook dat is een proces, als je zolang op je verstand dingen hebt gedaan. Blijkbaar had ook ik een crisis nodig (ik werd ernstig ziek) om het denken om te zetten in het durven voelen van wat mijn hart me vertelde, ernaar te luisteren en het te doen! Om de confrontatie met mijn grootste angsten aan te gaan…

Nog steeds kom ik uitdagingen hierin tegen, kom ik mezelf tegen.
Leven en leren, elke dag opnieuw.
Maar wat een bevrijding!
Wat een rust, ruimte en innerlijke harmonie!

Waar loop jij tegenaan?
Welke conflicten, met jezelf, met anderen?
Misschien nog van vroeger, misschien wel van nu?
Waar durf jij je hart nog niet te volgen?
Het begint met deze dingen te herkennen en te erkennen.

Te durven voelen van wat er is. Daarmee aan de slag gaan. Als je dat doet, zul je je innerlijke levenskracht herinneren en hervinden. Waarom wachten tot het voor je bepaald wordt door een crisis?

Je hebt een keuze. Ga je de stenen opruimen die op je pad liggen? Dan voel je je innerlijke kracht weer, in plaats van het aanmodderen en de sleur die je soms kunt voelen. Je kunt de regie over je eigen leven weer nemen. En dat maakt alle verschil.

Zodat je je weer bezig kunt gaan houden met wat echt belangrijk voor je is, waar je goed in bent, waar je blij van wordt! En je op die manier, als individu, draag je bij aan een betere wereld.

Als jij je goed voelt, je innerlijk vrij voelt, dan heeft dat ook effect op de mensen om je heen. En de mensen daar omheen. Het ‘rimpel’ effect, als een steentje dat in het water gegooid wordt en steeds grotere kringen vormt.

En zo draag je bij aan een betere, fijnere, mooiere wereld. Alles is met elkaar verbonden en iedereen heeft dus een eigen verantwoordelijkheid daarin.

Dus bij deze nodig ik je uit om zelf bewust stil te staan. Waar zit jij in dit proces? En waar kun je wel wat hulp of ondersteuning bij gebruiken?

Maak gratis en vrijblijvend een kennismakingsafspraak.

Veel liefs!

– Forien –

/door

* Ja *

Straks, donderdag 28-01-21, om 17:00, centrum Harmelen. Ik zal er zijn en sta bewust stil. Doe je mee?
Dat kan ook thuis, want als je tegelijk hetzelfde doet, gebeurt er iets bijzonders… Je kunt het voelen.

‘Ja’ zeggen tegen de situatie zoals die NU is. Een witte vlag wijst op overgave.
Overgave aan het moment, aanvaarding van dat wat er nu is.
En dan een keuze maken, welke richting wil je op met je aandacht?
Het nu in zijn totaliteit, met alles erop en eraan. Dat is het startpunt.

Overgave aan de innerlijke impuls van je hart. Aan gaan staan voor waar je in gelooft en waar je op hoopt.
De ideale wereld. Het is mogelijk, en misschien wel een kwestie van tijd.

– Forien –

#Mindfulness, #mindfulliving, #zingeving, #keuzes, #durftevragen

/door

* Het is tijd *

Soms voel je dat het tijd is om iets te doen.
Wat daaraan vooraf gaat is het voelen van allerlei dingen door elkaar; boosheid, ongeloof, irritatie, compassie, chaos en ambivalentie.

Na het zien van de negativiteit die dwingender werd de afgelopen week, voelde ik zelf de behoefte aan een actie om de balans te helpen herstellen.

Wat je aandacht geeft groeit! Ik kies ervoor weinig tot geen aandacht te geven aan de negativiteit (wat iets anders is dan de negativiteit ontkennen!) Ik kies ervoor om bewust stil te staan bij de richting die ik op wil, positiviteit en zelfs een ideaal! En zo publiekelijk een alternatief te bieden.

Vanmiddag om 17:00 sta ik bewust stil, in het centrum van Harmelen, tussen de Kloosterhoeve en de kerk, op de plek waar de kerstboom stond. Ik begeleid dan een meditatie en visualisatie over de ideale wereld.

Mijn hoofd dat denkt, werpt tegen argumenten op. Dat is wel heel gek, waarom zou je dat doen, dat helpt toch niks?!

Mijn hart zegt; gaan met die banaan! Feel the love, make love, not war, alles helpt, omdat alles met elkaar samenhangt en in verbinding staat.

Ik kies ervoor mijn hartimpuls te volgen.

Verder neem ik een stok mee met een witte vlag eraan gebonden, als teken van innerlijke vrijheid, standvastigheid en innerlijke kracht.

Doe je mee? Om 17:00? Dat kan thuis, in je eigen huis, drie meter je tuin in, of met met mij op de Kalverstraat in Harmelen, als we voldoende ruimte innemen. Iedereen is geheel en al, alleen verantwoordelijk voor zichzelf en zijn eigen woorden, gedachten, gevoelens en gedrag.

Er valt niks te ‘lukken’ aan deze actie. Als je daar toch op die manier over denkt, dan is het al gelukt. Omdat in weer 1 mens, bewust, vanuit vrije wil, zijn startpunt weet (nu) en een richting heeft gekozen.

Doe je mee?

– Forien –

/door

* Ik sta stil, doe je mee? *

De hele wereld staat stil. Door een pandemie die nog steeds voortduurt.

Wellicht heb je er al over nagedacht en gevoeld wat dit betekent. Voor jezelf, voor je omgeving, voor de wereld.
We kunnen niet doorgaan zoals we deden. Alle aardse bronnen die we overmatig aanboren raken op. Wijzelf raken op.

Wat nu? Volhouden en veerkracht vinden tot er weer meer ruimte is en we meer kunnen.
Maar wat dan?

Kunstenaars en creatievelingen lijken inspiratie uit een onuitputtelijke bron te halen. Ze verbeelden dingen die de meeste mensen niet meteen bedenken.
Toch heeft iedereen die kracht in zich. Om met verbeelding je iets voor te stellen hoe je dat het liefste zou zien.

Dus gebruik deze kracht om je voor te stellen hoe we straks verder gaan. Hoe gaan we in het ideale geval om met de aarde, met elkaar en met onszelf?
Walt Disney wist het en zei het al; als je je verbeelding gebruikt kunnen de mooiste dingen gebeuren.

Alles wordt twee keer gecreëerd, eerst in je verbeelding, vervolgens in het echt.
Als je weet waar je heen wil, heb je een duidelijke richting. We weten nu ons startpunt; we staan stil.

Welke richting gaan we op?

Morgenmiddag om 17:00 sta ik bewust stil in het centrum van Harmelen. Op de hoek tussen de Kloosterhoeve en de kerk, daar waar de Kerstboom stond.
Doe je mee? Iedereen kan aansluiten, als we allemaal voldoende ruimte innemen. Iedereen is verantwoordelijk voor alleen zichzelf.

Je kunt ook meedoen en bewust stil staan thuis, loop 3 stappen je deur uit en sta dan bewust stil.

Net zo waardevol, er gebeurt iets bijzonders als meer mensen tegelijkertijd met hetzelfde bezig zijn. Het is voelbaar.
Dat kan zowel negatief aanvoelen (daarom is 2x per week nieuws kijken genoeg) als positief.

Ik wil me inzetten voor dit laatste. Om iedereen eraan te herinneren dat je altijd een keuze hebt aan hoe je omgaat met wat er op je pad komt.

– Forien –

Oja, ik neem ook een flinke stok mee met een witte vlag eraan. Iedereen krijgt stokken op z’n pad. Je kunt ermee slaan of ze versieren…

/door

Emotioneel flexibel

Weet je nog, de laatste keer dat je emoties flink voelbaar waren?

Misschien was het wel vandaag, of afgelopen week. Sta er heel even bij stil.

Het kan positief of negatief geweest zijn, maar het staat je vast nog helder voor de geest.

 

Grote emoties zijn vaak het gevolg van een externe gebeurtenis of situatie.

Je lichaam reageert daarop en je voelt een kortdurende, soms intense gewaarwording.

Als dat positief is, is het heerlijk, je voelt je euforisch en dankbaar!

Wat fijn als je jezelf volledig de ruimte kunt gunnen om dit te ervaren!

 

Soms is dat negatief, en dat is vaak het moment dat de automatische piloot het overneemt.

Heel vaak reageer je dan automatisch door te gaan denken, je denkt over wat je voelt.

Dan komen er bepaalde gedachten zoals oordelen, aannames, conclusies en verwachtingen bij in je hoofd.

Je voelt je emoties steeds heftiger worden omdat ze gevoed worden door de gedachten die je over de situatie hebt.

Voor je het weet zit je in een neerwaartse spiraal en kom je terecht in een automatisch patroon.

 

Het gevoel blijft voortduren, je gaat nog meer nadenken; ‘Waarom gebeurt dit?’

Je gaat analyseren en piekeren maar hoe je het ook probeert, je komt er niet uit.

 

Probeer de volgende keer als je dit ervaart het het volgende eens uit in de praktijk:

Als je een heftig bericht van buitenaf krijgt, voel dan in je lichaam wat het teweeg brengt.

Waar voel je het precies in je lichaam en hoe voelt het aan?

Merk dan op dat er bepaalde gedachten bijkomen die je humeur naar beneden trekken.

 

Glimlach dan, want dit is een moment dat je je bewust bent van je keuze! Dat is positief.

 

Ga je mee in die gedachten? Of laat je ze voor wat ze zijn?

Je hoeft er namelijk niet in mee te gaan.

Ga niet op de inhoud in door er nog meer over na te denken!

 

Kom terug bij je lichamelijke gevoel. En laat de gedachten erover voor wat ze zijn.

Dan kun je wachten tot het gevoel afzwakt, want dat gebeurt.

En dan heb je weer de regie.

 

Dus: Wees je bewust van je startpunt;

Hoe voel je je hier en nu, in of over deze situatie van buitenaf?

En welke richting wil je op? (We gaan uit van de positieve.)

 

Het is belangrijk om wel je gevoel te mogen voelen van jezelf.

Geef jezelf daar toestemming voor.

Je gevoelens en emoties wegduwen werkt averechts.

Alsof je een skippybal onder water probeert te duwen.

Het komt uiteindelijk toch naar boven en vaak op een ongunstig moment…

 

Let op: het is niet zo moeilijk om dit te snappen, maar wel om het te doen op het moment zelf.

Het wachten is op de eerstvolgende externe situatie die grote gevoelens oproept om dit uit te kunnen proberen.

 

Wil je meer tips of begeleiding? Neem contact op!

 

/door

Succes

Je hebt pas een achterstand als je het langs een bepaalde meetlat legt.

Want je wil geen achterstand, meestal omdat je succes wil. Maar wat is succes in de huidige cultuur en maatschappij?

Dat is een goede opleiding/studie, waardoor je meer verdient dan je eigenlijk nodig hebt.
En dat is nooit genoeg, want we streven wat af, het kan altijd beter, mooier of leuker. Met bijpassende levensstijl (Ken je het begrip ‘gouden kooi’?)

Wanneer is goed, goed genoeg, leuk genoeg, genoeg, meer dan genoeg?

Wat je nodig hebt is genoeg om van te leven in een gemiddeld huis, en een beetje extra voor vakantie of hobby is fijn. Meer dan dat draagt volgens onderzoek niet bij aan meer geluk, hooguit tijdelijk.

Dus misschien is het tijd om de definitie van succes te herzien. En daarmee ook de politieke, financiële en zorgsystemen.
Want wat individueel verandert, verandert ook op grote schaal, verandert het systeem en hoe we dus leven. Wat heeft echt waarde en hoe waarderen we dat, zowel letterlijk als figuurlijk?

Zou succes kunnen betekenen, dat je ruimte voelt om te zijn wie je bent en om je eigen weg te volgen?
Om de talenten die je hebt gekregen te kunnen en mogen ontwikkelen, alleen al omdat je daar blij van wordt en er anderen mee van dienst kan zijn?

Om je te laten leiden door wat het leven je brengt? Om de weg zich te laten ontvouwen, kansen te durven pakken en hobbels te durven nemen?
Ongeacht waar je talent ligt, in praktische of theoretische hoek, als kapper, metselaar, arts, schoenmaker of beleidsmedewerker? We hebben elk talent nodig, schat het op waarde!

In plaats van dat het streven al begint bij de kleuters op school, met als gevolg dat er inmiddels basisschoolkinderen (!) met burn-out klachten zijn?

Om maar niet te spreken over de aantallen studenten en werkend Nederland met burn-out klachten?

Dus ja, school is belangrijk, omdat je je daardoor kunt ontwikkelen. Vraag je wel af welke richting op, welke definitie van succes heb je? En durf je die te herzien?

Durven we die collectief te herzien? Voor elke verandering zijn vooroplopers nodig… en als hier een moment voor is, dan is het nu.

Durf je af te wijken van het heersende idee en meer je hart te volgen? En nogmaals, scholing en kennis is voor een deel nodig en helpend om dit te kunnen doen.

Maar we zijn doorgeslagen in de kennis en economiemaatschappij. En de waarde die we daar aan toekennen.

Volwassenen volgen bij mij het Jaarprogramma Persoonlijke Groei om dmv Mindfulness, Compassie en Innerlijke kracht te leren omgaan met eigen (negatieve) gedachten, emoties en gedrag.

Deelnemers hebben ervaren dat ze de regie over hun eigen leven weer terug krijgen, door dingen toe te passen die ze nooit op school en ook niet thuis hebben geleerd.

Het mes snijdt aan twee kanten, ze gaan zelf anders kijken naar hoe ze leven en ze geven dit door. Aan andere volwassenen en, misschien nog belangrijker, aan kinderen in hun omgeving.

Dus, thuisscholing, ja! Belangrijk! En omgaan met verwachtingen, teleurstellingen, dat dingen anders lopen, pret hebben met elkaar, elkaar troosten als het even niet lukt, en optimistisch, hoopvol en realistisch zijn, net zo belangrijk…!

Kijk en besluit waar je de meeste tijd en aandacht aan besteedt. Welke richting, welk pad met welke bij effecten heb je voor ogen?

– Forien –

/door

Aan alle ouders

Zo, de eerste dag thuisscholing zit er weer op.

Veel van ons hebben nu een dubbele baan;

je eigen werk en de baan van leraar/ pedagogisch medewerker, tegelijk.

En je raadt en voelt het al, dat kan helemaal niet.

Je aandacht kan maar op 1 plek tegelijk zijn,

dus hoe kijk je terug op vandaag?

Hoe zat het met je timemanagement, je tijdsplanning en indeling?

Hoe zat het met je pauzes, je rust en verwerkingsmomenten?

Ben je continue aan het switchen geweest, zodat je aan niks echt toekwam?

Of was je voorbereid, proactief en deed je tussendoor aan zelfzorg?

Realiseer je dat wat er nu van je gevraagd wordt, voor iedereen anders is.

De 1 rolt er redelijk fluitend doorheen en kan dingen makkelijker loslaten,

de ander probeert toch alle ballen in de lucht te houden en voelt dat ook.

De cruciale vraag is; hoe is het nu met jou? Na vandaag?

Wat ging er goed en wat vraagt nog wat aandacht en voorbereiding?

En wat heb jij nodig om deze komende weken weer redelijk goed door te komen?

Durf dit te (h)erkennen bij jezelf, durf te vragen en durf grenzen aan te geven.

Bij jezelf, bij de kinderen, bij je werk. Geef jezelf toestemming.

De uitkomst die er dan is, is goed en goed genoeg. Punt.

Niemand heeft er iets aan als je gestresst wordt, jij niet,

je werkgever niet, je kinderen niet.

Dus maak een goede afspraak met je werkgever,

en als dat lastig blijkt, geeft jezelf toestemming om te doen wat nodig is,

zodat jij het volhoudt en het ook nog enigszins gezellig is.

Daar is iedereen bij gebaat, jij hebt de regie en jij kunt de keuzes maken.

Ook als lijkt dat op het eerste gezicht niet zo.

Succes! Je kan het! We kunnen het!

 

/door
, ,

Innerlijk kompas

De Sint is het land uit en Kerst staat voor de deur.

Hoe sta jij erin deze december? Jammer dat alles anders is, of geeft het ook rust en ruimte?

In klein gezelschap de feestdagen vieren, met oprechte aandacht voor elkaar.

De paar mensen die je dan ziet, durf je die Echte vragen te stellen?

Hoe gaat het met je? En dan Echt naar het antwoord luisteren?

‘Waar werd je blij van het afgelopen jaar?’

‘Waar was je bang voor?’ en ‘Waar ben je bang voor?’

‘Als 2021  je laatste jaar zou zijn, hoe zou je dat jaar dan besteden?’

‘Waar hoop je op en wat zou je anders willen?’

‘Wat ga je precies anders doen en wanneer begin je daar mee?’

In plaats van de aandacht naar buiten te richten, op wat anderen zullen denken,

durf je nu te vertrouwen op je intuïtie, op je innerlijke kompas?

Te voelen wat er in je leeft en dit de ruimte te geven?

En je uit te spreken? Naar degene die je lief zijn?

– Forien –

 

/door
,

Goed Genoeg

Is het goed genoeg? Wat je doet, wat je maakt, wat je hebt, wat je leeft? De meeste mensen voelen ergens dat het niet goed genoeg is. Niet op individuele schaal, niet op collectieve schaal, niet op mondiale schaal.

Wat als we beginnen te ervaren dat het wel goed genoeg is? Dat je elke gedachte die deze ervaring ondermijnt, loslaat en niet ingaat op de inhoud? Wat blijft er dan over? Een experiment.

Vandaag. Nu. De komende 10 minuten (want langer dan dat kunnen de meeste mensen de aandacht niet vasthouden bij deze oefening, probeer maar eens). Het eerste wat je tegenkomt dat niet goed genoeg is, gaan herkennen.

De koffie die niet lekker smaakt, het weer als je naar buiten kijkt, de klus die je nog moet afmaken, dat je naar de wc moet maar geen zin hebt om te gaan, wat dan ook.

Opmerken, herkennen, erkennen en dan verzachten. Het is wel goed genoeg. Deze gedachte toelaten. Wat ervaar je, als dit wel goed genoeg zou zijn? Voel je iets van ontspanning, rust? Een begin van ruimte ervaren en helderheid? Of ervaar je nu juist de spanning en onvrede?

Hoe het ook zij, hier heb je iets te doen. Als je rust en ruimte merkt, kun je het experiment herhalen. Als je juist meer spanning voelt, kun je het experiment herhalen. Om te ervaren hoe iets voor je is en dan te verzachten. Tevreden met het moment, precies zoals het nu is.

Goed genoeg.

/door
, ,

Eenzaam

Het raakt me. In het NRC van afgelopen zaterdag lees ik een column van iemand die de politiek nauwgezet volgt en daar iets van vindt. Hij uit zijn gevoel, zijn persoonlijk ervaren op dit moment. Hij realiseert zich, hardop in het NRC, dat hij zich eenzaam voelt. En dat een goudvis wellicht zal helpen, om het geheel een luchtige draai te geven. Maar de ondertoon is voelbaar.Hij schrijft niet alleen een column, dit is echt.

Normaal is deze man druk, bezig en heeft belangrijke dingen te doen. Hij is onderweg, heeft besprekingen en ontmoet mensen. Hij beschrijft zijn proces tijdens de eerste lockdown, de versoepelingen, de zomer en nu de tweede lockdown. En hij voelt de eenzaamheid nu er niets meer te ‘doen’ valt. Hoe moet hij zichzelf nog gaan afleiden? Hij denkt aan een goudvis.

Want via een Amsterdamse site tegen eenzaamheid komt hij niet verder. Nadat hij had besloten zich niet te schamen voor eenzaamheid, aangezien 40% van de Nederlanders er al voor de Corona crisis last van had, zocht hij een oplossing. De site bleek veel gedoe en toen hij zich wilde aanmelden bestond de pagina niet meer. En kwam hij terug op de goudvis.

Mijn punt is, wat als we niet meer de aandacht naar buiten, maar naar binnen gaan richten? Om te voelen hoe eenzaamheid en afgesnedenheid aanvoelt en vervolgens de aandacht te richten op de veerkracht in jezelf, ook al is het nog maar een heel klein beetje? Kun je je realiseren, ten diepste, dan je niet alleen bent? Dat terwijl je thuis, in je eentje, niet weet wat je moet ‘doen’, ook kunt besluiten om gewoon alleen maar te ‘zijn’? Dat je niets hoeft te doen om wat dan ook op te lossen?

En dat je vanuit die rust en ruimte, vanuit het aanvaarden van hoe het is, en niet streven dat het anders is. Vanuit het loslaten van je verwachtingen en vertrouwen dat ook dit weer voorbij gaat en je het kunt dragen. Met geduld voor jezelf en voor iedereen om je heen en niet oordelend kijkt naar wat er nu gebeurt. Naar je eigen proces, naar alle neigingen die naar boven komen, treuren, somberen, eten, shoppen, alles om jezelf af te leiden en bezig te houden.

Als je jezelf zo kunt zien, zo bezig kunt zien, met alle worstelingen in jezelf, met je omgeving zoals die is, wat zou dat opleveren? Je zou het beter kunnen relativeren, zonder te bagatelliseren. Je zou mild naar jezelf en anderen kunnen zijn, omdat niemand kiest voor de situatie zoals die nu is. Je zou je realiseren dat de enige die ervoor kan kiezen om de situatie op een andere manier te zien, jij zelf bent.

En daar zit potentiële verandering. In hoe je de situatie beleeft, wat het je brengt en wat jij anderen kunt brengen. De keuze om de situatie anders te ervaren. Het verandert de situatie niet, maar wel hoe je ermee omgaat en wat voor energie dit oplevert, positieve of negatieve. En wat je vervolgens uitstraalt naar anderen en die weer naar anderen. Jij kunt een verschil maken voor jezelf en voor de mensen om je heen. Vertrouw daarop. Vertrouw op jezelf. Want die potentie zit in jou, welke richting kies je?

/door