, ,

Rollen 2 (en 3 en 4…)

De tweede week thuisscholing/ thuiswerken is begonnen, hoe zit je er nu bij?

Wat mij betreft, mijn jongste laat regelmatig heftig gedrag zien en Mindfulness alleen was vorige week even niet meer voldoende.
De specifieke pedagogische tools van een oudercoach zijn helpend nu.

Hoe is de situatie bij jou? Wat zijn jouw uitdagingen, wat merk je op?

Ook dat is mindfulness; opmerken, bewustzijn, actie als dat nodig is.
Daar gaat het om, dat is toegepaste mindfulness in de praktijk!

Het is een bizarre tijd nu, het kan zijn dat je merkt dat je onzeker bent, of dat je emoties hoog oplopen, wat laat je daarvan zien?
Het is heel normaal dat dit gebeurt met alles wat er nu speelt en soms kan een gesprek je dan helpen om weer de juiste richting te vinden.

We hebben een lange adem nodig in deze tijd, want het gaat nog wel even duren. Dat bied ook kansen voor zelfreflectie en persoonlijke ontwikkeling.
Want wil je eigenlijk echt? Wat vind je nu echt belangrijk? Waar kom je jezelf tegen nu je verplicht thuis zit en zo min mogelijk sociale contacten hebt?

Mogelijkheden tot groei. Maar eerst de boel op orde brengen, waar zit jij in dit proces?

Soms helpt het als iemand even meedenkt en met je kan sparren. Daarom bied ik nu live digitale coachingsgesprekken aan.
Mindful omgaan met jezelf maakt dat je weet dat je een keuze hebt en hoe je die maakt, in alle omstandigheden!

Ik help je met:

Praktische ondersteuning: o.a. je gedachten ordenen, de praktische uitvoering structureren en onderzoeken wat nu helpend is voor jouw specifieke situatie.
Zelfregulatie: weer controle ervaren of juist los laten, je emoties reguleren en je stabieler voelen.
Je zekerder voelen van jezelf en in je relaties, die nu erg dichtbij komen of juist ver weg voelen.

Misschien heb je aan 1 of 2 gesprekken genoeg, misschien ervaar je dat ondersteuning de komende tijd bijvoorbeeld 1x per week prettig zou zijn.
Misschien is dit helemaal niet aan de orde voor je en ken je anderen die hier wellicht wel behoefte aan hebben.

‘You can’t pour from an empty cup, don’t forget to fill the kettle’.

– Forien –

/door
,

De realiteit van Corona

Zoveel lieve berichten, zoveel verbindingen worden gemaakt!

Iedereen is een nieuwe balans aan het zoeken en vinden in deze tijd.
Prachtige berichten worden gedeeld over zingeving, bewustwording en positief denken en de kracht die daarin schuilt.

Naast deze positiviteit vond ik het van belang om ook een stukje realiteit te delen; het is niet altijd makkelijk en dat mag ook gezegd worden.
Eerst (h)erkennen, aangaan, doorvoelen en dan ontstaat er weer ruimte voor nieuwe, andere wegen.

Bij ons is er een verdeling en structuur ontstaan die zoveel mogelijk rust en ruimte geeft en zo min mogelijk energie onttrekt.
Iedereen maakt hierin een eigen afweging, hoe doen we het nu thuis? Iedereen heeft daarin eigen uitdagingen. Wel schoolwerk en schema’s aanhouden, of juist niet en vooral het leuk hebben met elkaar zonder al die extra ‘verplichtingen’.

Laten we elkaar juist nu die ruimte geven en ons beseffen dat hier geen ‘juist’ scenario voor is. Zoals mijn oma zei ‘we rommelen maar wat aan’ en iedereen doet zijn best.

Laten we elkaar daarnaast aan helpen herinneren wat de adviezen voor buitenshuis zijn; hou om verspreiding van het virus te voorkomen 1,5 meter afstand van elkaar.

Met een boogje om iemand heenlopen voelt gek, maar dat wil niet zeggen dat je geen gedag kan zeggen en verbinding met elkaar kunt maken.

Mijn schoonvader zei; ‘Een glimlach kan altijd’.
Alleen al een betekenisvolle glimlach naar elkaar kan steunend zijn, we zijn hierin niet alleen: we zijn samen.

– Forien –

/door
,

Verhaal

Iedereen heeft een verhaal. Of eigenlijk, een verhaal nodig. Want wat vertel je over jezelf aan anderen? Wat vertel je over jezelf aan jezelf? Er zijn schrijfworkshops die je vragen om je eigen verhaal te schrijven en te herschrijven. Nuttig, want het geeft je overzicht en helderheid in hoe je tegen de dingen aankijkt.

 

Maar wat als je telkens je verhaal moet bijstellen? Het leven loopt niet zoals je gedacht en gehoopt had. Zelfs al doe je er alles aan om de zaken te sturen en onder controle te houden. Omstandigheden en situaties zijn niet altijd te kiezen. Het leven is niet maakbaar. Je kunt wel bewust omgaan met wat er op je pad komt en proberen bewuste keuzes te maken met wat je op dat moment aan informatie hebt. Vaak kun je pas achteraf de punten verbinden en er betekenis uit proberen te halen. ‘Het leven wordt vooruit geleefd en achteraf begrepen’ zei Soren Kierkegaard al.

 

Rob Brandsma zegt ‘Je moet goed voelen in plaats van je goed voelen’. Dus, hou je hoofd erbij en blijf voelen. Kies voor verdieping en reflectie als je geneigd bent voor de confrontatie weg te lopen. Hou het licht en zoek de humor op als dat nodig is voor de balans. Zorg voor een goed verhaal, over jezelf, aan jezelf. Alleen als je hoofd en hart bewust in de gaten houdt kun je lichter leven. Verlichter.

– Forien – 

/door
,

Beeldvorming

Ruim een jaar ben ik nu bezig om mijn eigen praktijk op te zetten. De vraag die daarbij komt is; welk beeld zet je van jezelf neer? Wat wil ik dat mensen zien van mij, hoe moeten zij mij kunnen inschatten? Ik worstel daar een beetje mee. Het voelt geforceerd. In plaats van een ‘image’ te creëren wil ik gewoon mezelf laten zien, dat wat mij goed maakt in mijn werk, mijn ervaringen, mijn processen, de inzichten die ik heb opgedaan. En dat vind ik ook lastig. Want dan ben ik ineens echt zichtbaar.

 

En wat denken mensen dan over mij? Hoe zien ze me dan? Wordt ik wel serieus genomen? Hebben mensen nog wel vertrouwen in mij als ik mijn eigen worstelingen laat zien? Mijn eigen ervaringen? En toch, mijn leven zoals het verlopen is, en mijn eigen drive om continue overal het beste uit te halen, maken dat ik een schat aan kennis, tools en inzichten heb opgedaan waar ik anderen nu mee verder help.

 

Maar we zijn niet zo gewend om alles gewoon te benoemen en al helemaal niet zo in de openheid. Ik wilde toch vooral zakelijk en professioneel overkomen terwijl ervaringsdeskundigheid (ik krijg al de kriebels bij het woord) mijn aanbod juist enorm rijk maakt. Ik leef en werk niet vanuit het boekje, maar ik weet waar ik het over heb. Juist door al die ervaringen die mijn leven rijk is. De zaken zo mogen benoemen zoals ze zijn, zonder ze groter of kleiner te maken. Hopelijk dienen mijn verhalen als inspiratie, om ook het volledige beeld van jezelf te delen, en niet alleen de ‘facebook’ versie.

– Forien –

/door
,

Ruimte

Normaal loop ik tot aan de rotonde bij de Groenendaal als ik mijn hoofd even wil laten doorwaaien of mijn stemming wil veranderwandelen. En vanmorgen voelde ik het ineens. Ik kon nog doorlopen, ik had energie over. En ik liep een stukje verder richting het water. Ineens was er ruimte voor meer.
 
Een verschijnsel wat ik steeds vaker merk en herken bij anderen om mij heen. Soms zijn er omstandigheden waar je niet voor kiest maar die wel gebeuren. Een chronisch ziek kind, een baan die je verliest of gedoe op je werk, een ernstige ziekte, een dierbare die overlijdt. En soms lijken al die dingen tegelijkertijd voorbij te komen.
 
En dan is de ruimte dus op. De bandbreedte die je normaal gesproken tot je beschikking hebt is vol met shit. Wat te doen? Want we willen graag een oplossing, om door te kunnen, om verder te gaan, om het achter ons te laten. De ironie is dat het beste wat je kunt doen, is het er gewoon maar laten zijn. Met alles wat het oproept, en zonder het groter of kleiner te maken.
 
En als het de tijd en de ruimte krijgt, merk je na een tijdje dat het verandert. De hevigheid wordt minder, je raakt eraan gewend, al speelt de pijn nog af en toe op en blijft het een kwetsbaar punt. Maar er komt een moment dat je merkt: ik voel weer ruimte.
 
– Forien –
/door
,

Transformatie

Er gebeurt van alles in mij. Ik merk dat ik ruimte nodig heb ‘to expand’. Om mijn hoogste waarheid te leven en te doen wat daarvoor nodig is. In de eerste plaats is dat het werk wat ik doe. Ik voel aan alles dat dat is wat ik hier te doen heb in dit leven. Mensen bewust maken van zichzelf en het feit dat ze zelf eigenaarschap over hun leven mogen nemen. Mogen, want het lijkt alsof mensen op toestemming wachten en op bevestiging dat het echt klopt wat ze voelen.

 

Je mag het serieus nemen. Voelen wat je voelt en daar je richting op aanpassen. En dan heb ik zelf nog een hele dobber te gaan. Want wat ik mensen leer geld ook voor mij. Mag ik alles voelen en ervaren wat er is? Mag ik daar mijn richting op aanpassen? O wat is dat soms moeilijk. Vooral als het buiten de gebaande paden ligt en je ‘gewired’ bent om door aanpassing te overleven, zoals ik. En toch doe ik het. Stapje voor stapje. Ik wil me niet meer door angst laten tegenhouden, door oordelen, van mezelf en anderen. Ik wil Leven.

 

Herken je dit? In meer of mindere mate? Doe je wat je hier te doen hebt of word je geleefd door wat er van je verwacht wordt? Soms is er een heel zacht stemmetje, een fluistering, die aangeeft dat je een andere weg in moet slaan. Durf je te vertrouwen op je intuïtie en je innerlijke eigen wijsheid? Of duw je het weg omdat het zoveel ongemak met zich meebrengt? Terwijl je merkt dat het zich telkens weer opdringt en vraagt om aandacht, om in het licht gezet te worden. Linksom of rechtsom, de tijd gaat door. Welke keuze maak je? Het is later dan je denkt.

– Forien –

/door
,

Rollen

Wanneer ben je jezelf? Als je thuis op de bank zit? Als je in flow aan het werk bent? Als je opgaat in je hobby? Als je kookt voor je kinderen? Het gaat erom dat je jezelf altijd meeneemt. Ik heb lang allerlei rollen aangenomen, die van werknemer, dochter of zus, maar waarbij ik mezelf verloor in de rol.

 

Op een gegeven moment, zo rond mijn 24e kwam het besef dat ik mezelf telkens kwijtraakte. Dat mijn kern telkens verloren dreigde te gaan als anderen iets van mij verwachtten of als ik dacht dat ze dat deden. Het besef groeide dat ik in elke situatie een bepaalde rol vervulde waarbij mijn aandacht uitsluitend naar buiten gericht was.

 

Toen ik dat eenmaal helder zag, kon ik de verschillende gedragingen en gevoelens die bij die verschillende rollen hoorden beter waarnemen. Ik begon te voelen dat er iets is wat ik altijd ‘meeneem’ ongeacht de rol waar ik me op dat moment in bevind. Hoe ouder je wordt, hoe meer rollen erbij komen. Moeder, oma, oud-werknemer enz. De kunst is om je kern te blijven herkennen en daar telkens bij terug te komen. Degene die je bent zonder rol.

– Forien –

/door
,

Je Kern

Wie ben je? En hoe kun je ‘jezelf’ zijn? Laat staan worden? Ben je nu dezelfde als je tien jaar geleden was? En wie je over tien jaar zult zijn? Vanuit boeddhistisch oogpunt bestaat er geen ‘zelf’ en daar bestaat dan weer wel een term voor; anatta.

 

De Boeddha schijnt gezegd te hebben dat de mens uit vijf onderdelen bestaat, namelijk het stoffelijk lichaam, gevoelens, waarnemingen, mentale factoren en persoonlijk bewustzijn. In geen van deze onderdelen is een ‘onveranderlijk zelf’ terug te vinden. Maar toch, wat is dan je kern?

 

Ik denk zelf dat dat wat je ervaart als je stil en kalm bent van binnen, het woordeloze en roerloze, dat dat je kern, je ziel is. Als je vaker mediteert zul je dit wellicht herkennen. Het stuk in jezelf wat er altijd al was, toen je nog een kind was maar ook nu nog steeds aanwezig is. Dat stuk wat maakt dat je je kunt verbinden met anderen, van hart tot hart.

– Forien –

/door
,

Overgave

De laatste keer schreef ik een stukje over ‘mag het er zijn?’, over de emoties, gevoelens en gedachten die we zoal hebben. De aangename en vooral ook de minder aangename. Het deed me denken aan nu 2,5 jaar geleden, toen ik ziek was en er een infuus met een chemo kuur in mijn arm zat.

 

Ik zat in een speciale stoel op de Kanker Dagbehandeling zoals dat heet, in het St. Antonius ziekenhuis in Leidsche rijn. Mijn broer en schoonzus stuurden me een foto van het uitzicht van het vakantieverblijf waar ze op dat moment waren. Het maakte me blij, ik zag de zon en een uitgestrekt landschap met groene pijnbomen.

 

Een foto van de infuusnaald in mijn arm ging retour. Met het onderschrift ‘dit is mijn uitzicht op het moment 😉 Het zorgde voor enige verwarring en schaamte aan de andere kant. Maar dat was niet mijn bedoeling. Oprecht en zonder afgunst deelde ik mijn huidige moment, zoals zij het huidige moment met mij deelden.

 

Ik deed dat zonder oordeel, ik was blij voor hen en vond het fijn dat ik kon meegenieten van hun uitzicht en ervaring. Ik wist dat als ik ooit nog zelf zo’n uitzicht wilde zien, ik geen andere keuze had dan nu dit moment, met de naald in mijn arm te doorstaan. Totale overgave.

 

Er was niets wat ik kon doen behalve me overgeven en volledig aanwezig zijn bij het huidige moment. En het gekke is, ik had rust. Ik voelde me zelfs blij. Dankbaar voor het feit dat mijn man elke keer meekon naar de behandeling. Dankbaar voor het feit dat mijn broer en schoonzus ook de mooie momenten bleven delen. Dankbaar voor al die lieve mensen die me meerdere malen aanboden om met me mee te gaan.

 

Gelukkig ging de tijd voor mij door. En in plaats van dankbaar te blijven, verlies ik mezelf soms weer in alle bezigheden. Want dat is mijn neiging, zoals veel mensen dat hebben. Voor een deel individuele aanleg, enorm gevoed door de prestatiecultuur en maatschappij zoals die nu in het Westen is. En ik grijp nog steeds terug op mindfulness. Aandachtig en bewust het huidige moment beleven en op waarde schatten. Elke keer is het weer opnieuw nu. Godzijdank.

– Forien –

 

/door
,

Buikweten

Soms weet je iets gewoon. Gewoon omdat je het weet. Omdat je het zo voelt, in je buik, in je hart, in je lichaam. Je hoofd is een ander verhaal, dat viert vaak zijn eigen feestje. Je hoofd vertelt je verhalen wat je wel of niet zou moeten doen, waarom iets wel of niet verstandig of gepast is. Heel nuttig natuurlijk, als we dat niet zouden gebruiken zou het een zooitje worden. Maar toch.

Ze zeggen niet voor niets ‘volg je hart, gebruik je hoofd’. Dat laatste kunnen wij westerlingen extreem goed. Nu dat hart nog volgen. Een het ‘weten’ vanuit je buik. Ze zeggen wel (en er zijn ook steeds meer aanwijzingen voor) dat je buik en de inhoud daarvan ook wel als je ’tweede brein’ functioneert. Hoe dat precies zit weet ik niet, maar ik weet wel dat als ik iets innerlijk weet en voel met mijn buik en hart, dat dat ook ‘waarheid’ is. Voor mij althans. Maar mijn ‘monkey mind’ gaat er vaak mee aan de haal en dan moet ik mijn energie en bewustzijn gebruiken om dat te herkennen en me niet van mijn pad te laten brengen.

Hoe zit dat bij jou? Herken je dat? Op verschillende gebieden in je leven?

– Forien –

/door